رضا بهراملو؛ حسین بانژاد
چکیده
بتن با دوام بتنی است که قابلیت خدمترسانی خود را در طول عمر پروژه و در شرایط مختلف حفظ کند. بر اساس منابع موجود، برخی از پوششهای بتنی که در روزهای اولیه اجرا دارای مقاومت فشاری مناسبی هستند، بهدلیل نداشتن دوام، بعد از مدت زمانی دچار تخریب شدهاند. در این پژوهش، رابطه بین پارامترهای مختلف دوام (جذب آب اولیه، جذب آب نهایی، ...
بیشتر
بتن با دوام بتنی است که قابلیت خدمترسانی خود را در طول عمر پروژه و در شرایط مختلف حفظ کند. بر اساس منابع موجود، برخی از پوششهای بتنی که در روزهای اولیه اجرا دارای مقاومت فشاری مناسبی هستند، بهدلیل نداشتن دوام، بعد از مدت زمانی دچار تخریب شدهاند. در این پژوهش، رابطه بین پارامترهای مختلف دوام (جذب آب اولیه، جذب آب نهایی، عمق نفوذ آب و تخلخل) با پارامتر مقاومت فشاری در پوشش بتنی کانالهای آبیاری وراینه و دینگله کهریز در استان همدان بررسی شده است. برای این منظور از پوشش بتنی این کانالها بهترتیب 15 و 12 مغزه بتنی به قطر 69 میلیمتر و با طول متفاوت تهیه و پارامترهای دوام و مقاومت فشاری آنها در آزمایشگاه تعیین گردید. بر اساس نتایج این پژوهش مشخص شد که پارهای از پارامترهای دوام با مقاومت فشاری مغزهها، رابطه خطی ندارند که بتوان با بالا بودن مقاومت فشاری از دوام نمونهها نیز اطمینان داشت. لذا در ارزیابی کیفیت دوام پوشش بتنی برای شرایط یخبندان، نمیتوان تنها به مقاومت فشاری اکتفا کرد. از کل نمونههای تهیه شده در کانالهای وراینه (15 مغزه) و دینگله کهریز (12 مغزه)، بهترتیب 6 و 4 مورد از مغزهها (40 و 34 درصد) دارای مقاومت فشاری بالاتر از حداقل توصیه شده بودند. از بین مغزههایی با مقاومت فشاری قابل قبول به ترتیب 3 و 2 نمونه (50 درصد نمونههایی با مقاومت فشاری قابل قبول) بهرغم مقاومت بالا، مشخصات دوام قابل قبول را برای جلوگیری از تخریب در شرایط یخبندان و ذوب مکرر نداشتند. نتایج بررسیها نشان میدهد که عمق نفوذ آب و تخلخل متوسط مغزهها بیش از 5/2 برابر و جذب آب اولیه و نهایی متوسط مغزهها بیش از 5/1 برابر مقدار مجاز است که بیانگر فضاهای کرمو و متصل به همدیگر و محیط مناسب برای نفوذ و تجمع آب و ایجاد یخبندان و تخریب میباشد. همچنین نتایج بررسیها نشان میدهد که برخی از نمونهها با پارامترهای دوام مختلف (کمتر یا بیشتر از حد مجاز برای شرایط یخ زدن و ذوب شدن مکرر) دارای مقاومت فشاری نسبتا ثابت هستند. از این رو با داشتن مقدار مقاومت فشاری قابل قبول نمیتوان از با دوام بودن پوشش اطمینان داشت و برای این منظور لازم است آزمایشهای خاص مربوط به دوام را اجرا کرد.
علیرضا عمادی؛ محمدجواد منعم؛ کورش محمدی
دوره 11، شماره 3 ، آذر 1389، ، صفحه 27-40
چکیده
استفادة تلفیقی از آب‌های سطحی و زیرزمینی در شبکه‌های آبیاری، بر بهرهبرداری از کانالهای آبیاری تأثیر می‌گذارد. جهت مدیریت بهینة کانالهای آبیاری، مدل شبیه‌سازی- بهینه‌سازی ICSS-SCE توسعه یافت. از مدل تهیه شده در بهینه‌سازی بهرهبرداری از کانال L8 شبکه آبیاری قزوین استفاده شد که دارای 5 چاه تلفیقی است. بدین منظور دو ...
بیشتر
استفادة تلفیقی از آب‌های سطحی و زیرزمینی در شبکه‌های آبیاری، بر بهرهبرداری از کانالهای آبیاری تأثیر می‌گذارد. جهت مدیریت بهینة کانالهای آبیاری، مدل شبیه‌سازی- بهینه‌سازی ICSS-SCE توسعه یافت. از مدل تهیه شده در بهینه‌سازی بهرهبرداری از کانال L8 شبکه آبیاری قزوین استفاده شد که دارای 5 چاه تلفیقی است. بدین منظور دو حالت حدوداً 25 و 40 درصد افزایش مجموع نیاز جانبی کانال در نظر گرفته شد به‌طوری‌که این افزایش نیازها از چاه‌های تلفیقی موجود در مسیر کانال تأمین میشود. برای هر حالت، ورود جریان آب زیرزمینی به طور همزمان و دو گزینة بهرهبرداری و تنظیم سازه‌ها به صورت معمول و بهینه، جمعاً 4 گزینه مورد بررسی قرار گرفت. مدیریت بهینة کانال تعیین و عملکرد کانال در هر یک از گزینه‌ها به کمک مدل ICSS-SCE تعیین شد. نتایج نشان میدهد که تنظیم سازه‌های کنترل و آبگیر طبق دستورالعمل بهرهبرداری بهینه موجب بهبود شاخص‌های عملکرد کانال و آبگیرهای متأثر از جریان تلفیقی میشود. تابع هدف برای کل کانال در دو حالت به میزان 40 تا 48 درصد بهبود یافته است. در مجموع می‌توان گفت که در حالت استفادة تلفیقی از آب سطحی و زیرزمینی، مدل تهیه شده قابلیت تعیین دستورالعمل بهینه بهرهبرداری از کانالهای آبیاری را به خوبی دارد.
فرزاد پاسیار؛ محمد جواد منعم
دوره 9، شماره 1 ، خرداد 1387، ، صفحه 15-30
چکیده
محدودیت‌های ارزیابی تفکیکی عملکرد شبکه‌های آبیاری در تعیین میزان اثربخشی عوامل سازه‌ای و بهرهبرداری، از مشکلات مهم ارزیابی در شبکه‌ها و ارائة گزینه‌های بهبود آن به شمار میآیند. تحقیقات در زمینة ارزیابی عملکرد شبکه‌های آبیاری، عوامل سازه‌ای و بهرهبرداری را عمدتاً بهصورت توام در نظر گرفته و در پارهای موارد که ...
بیشتر
محدودیت‌های ارزیابی تفکیکی عملکرد شبکه‌های آبیاری در تعیین میزان اثربخشی عوامل سازه‌ای و بهرهبرداری، از مشکلات مهم ارزیابی در شبکه‌ها و ارائة گزینه‌های بهبود آن به شمار میآیند. تحقیقات در زمینة ارزیابی عملکرد شبکه‌های آبیاری، عوامل سازه‌ای و بهرهبرداری را عمدتاً بهصورت توام در نظر گرفته و در پارهای موارد که سعی در ارائة شاخص‌ها بهصورت تفکیکی کرده‌اند، شاخص‌های ارائهشده قادر به تفکیک تاثیرات دو عامل سازه‌ای و بهرهبرداری، به نحو مطلوبی نیستند. در این تحقیق، شاخص‌های ارزیابی عملکرد از دیدگاه عملیاتی و توزیع آب به گونه‌ای تعریف شدهاند که قادرند تاثیر مسائل فیزیکی را از مسائل بهرهبرداری جدا و سهم هر یک از این بخش‌ها را در عملکرد کل تعیین کنند. با توجه به اهداف عملیات بهرهبرداری در کانالهای آبیاری و تاثیرات متقابل سازه‌ای و بهرهبرداری بر آن، شاخص‌های ارزیابی برحسب عمق جریان، دبی جریان برنامه‌ریزیشده یا مورد توافق، و تغییرات زمانی و مکانی آنها به تفکیک عوامل موثر سازه‌ای و بهرهبرداری تدوین شدهاند. با توجه به اهمیت زمان‌بندی اجرای عملیات بهرهبرداری و میزان انعطاف‌پذیری شبکه در پاسخگویی به نیاز مشترکان، شاخص‌هایی برای این دو مقوله نیز تعریف شدهاند. سپس یک برنامة بهرهبرداری برای کانال E1R1 شبکة دز، با استفاده از شاخص‌های ارائهشده با روش شبیه‌سازی با مدل ریاضی ICSS، ارزیابی شده‌است. پس از ارزیابی عملکرد کانال، توسط شاخص‌های تفکیکشدة سازه‌ای و بهرهبرداری، راهکار بهبود نیز شبیه‌سازیشده نتایج آن، میزان اثربخشی گزینة اصلاحی را در شاخص‌های تفکیکی نشان داده‌است. نتایج آزمون مورد نظر نشان داد که شاخص کمبود عمق کل کانال، سازه‌ای و بهرهبرداری به ترتیب 78، 90، و 86 درصد بوده است. شاخص کفایت بهرهبرداری 90 و کفایت سازه‌ای 94 درصد بوده است که موجب شده شاخص کفایت کل کانال 96 درصد به‌دست آید. با اجرای گزینة اصلاحی شاخص‌های کمبود عمق بهرهبرداری، سازه‌ای، و کل به ترتیب حدود 12، 6، و 18 درصد و شاخص‌های کفایت بهرهبرداری، سازه‌ای، و کل به ترتیب حدود 9، 4، و 13 درصد بهبود مییابند. نتایج بیانگر آن است که شاخص‌های پیشنهادی می‌توانند ابزاری مناسب در ارزیابی تفکیکی عملکرد کانالهای آبیاری و تعیین اولویت گزینه‌های بهبود فیزیکی و بهرهبرداری در شبکه باشند.
محمد جواد منعم؛ علیرضا عمادی؛ حسام قدوسی
دوره 6، شماره 3 ، آذر 1384، ، صفحه 79-94
چکیده
وجود جریانهای غیرماندگار در کانالهای آبیاری باعث پیچیدگی در تحویل و توزیع آب، کاهش عملکرد هیدرولیکی، ناهماهنگی در عرضه و تقاضا، و در مجموع ایجاد چالش‌های جدی در مدیریت شبکه میشود. اجرای برنامه‌های تحویل و توزیع آب یکی از عوامل ایجادکنندة جریانهای غیرماندگار در کانالهای آبیاری است. در این حالت، نیاز آبگیرها ممکن است تغییر ...
بیشتر
وجود جریانهای غیرماندگار در کانالهای آبیاری باعث پیچیدگی در تحویل و توزیع آب، کاهش عملکرد هیدرولیکی، ناهماهنگی در عرضه و تقاضا، و در مجموع ایجاد چالش‌های جدی در مدیریت شبکه میشود. اجرای برنامه‌های تحویل و توزیع آب یکی از عوامل ایجادکنندة جریانهای غیرماندگار در کانالهای آبیاری است. در این حالت، نیاز آبگیرها ممکن است تغییر کند که تأمین آن مستلزم تغییر دبی ورودی به کانال از بالادست، باز و بسته شدن دریچه‌های آبگیر، و تغییرات تنظیم ارتفاع سازه‌های آب‌بند است. بنابراین، باید دستورالعمل بهرهبرداری با توجه به رفتار هیدرولیکی جریان به گونه‌ای تعیین شود که اثرهای منفی آن بر تحویل و توزیع آب به حداقل برسد. در این تحقیق، با تحلیل جریانهای غیرماندگار ایجاد شده در کانال آبیاری در اثر تغییرات نیاز آبگیرها، دستورالعمل بهرهبرداری کانال E1R1 از شبکه دز، واقع در شمال خوزستان با استفاده از مدل هیدرودینامیکی ICSS ارائه شده است. بدین منظور، هشت گزینه افزایش و کاهش دبی کانال تا 20 درصد با توجه به باز یا بسته بودن سایر آبگیرها در نظر گرفته شد. با استفاده از مدل ICSS هر یک از گزینه‌ها شبیه‌سازی و با بررسی رفتار جریان و تعیین میزان مازاد یا کمبود تحویل آب به آبگیرها در برنامه تحویل 6 ساعته دستورالعمل بهرهبرداری مناسب سازه‌ها تعیین شد. بیشترین مقدار کاهش حجم مازاد و کمبود تحویل در اثر عملیات بهرهبرداری تعیین شده به ترتیب برابر با 3962 و 7163 مترمکعب به دست آمد. بنابراین با کاربرد دستورالعمل بهرهبرداری تعیین شده عملکرد کانال بهبود می‌یابد.
