مجید خیاط خلقی؛ مسعود شفیعی فر؛ محمد حسین نوری قیداری
دوره 7، شماره 1 ، خرداد 1385، ، صفحه 15-26
چکیده
جنوب تهران به دلیل موقعیت خاص خود دریافت کنندة حجم قابل توجهی از آبهای آلودة سطحی شهر تهران است. به دلایل زیست محیطی، بخش چشمگیری از این آب در آینده از سیستم منابع آب این منطقه حذف خواهد شد. هدف از این مطالعه بررسی راهکارهای قابل اجرا جهت مدیریت مناسب اراضی کشاورزی جنوب تهران است. با در دست داشتن مقادیر آبهای سطحی، آبهای ...
بیشتر
جنوب تهران به دلیل موقعیت خاص خود دریافت کنندة حجم قابل توجهی از آبهای آلودة سطحی شهر تهران است. به دلایل زیست محیطی، بخش چشمگیری از این آب در آینده از سیستم منابع آب این منطقه حذف خواهد شد. هدف از این مطالعه بررسی راهکارهای قابل اجرا جهت مدیریت مناسب اراضی کشاورزی جنوب تهران است. با در دست داشتن مقادیر آبهای سطحی، آبهای زیرزمینی، نیازهای کشاورزی، و سطح زیرکشت ابتدا دوازده گزینه مدیریتی طراحی شد. سپس هفت معیار: سطح زیر کشت، هزینة اولیه اجرای سیستم آبیاری، درآمد تولیدات کشاورزی، تعداد چاههای جدید، افت سطح آب، اعتمادپذیری سیستم، و اشتغالزایی، در ارزیابی گزینه‌ها مد نظر قرار گرفت. پس از تهیة جدول قضاوت شامل گزینه‌ها، معیارها، و مقادیر عددی اثرات هر گزینه بر معیار خاص، گزینة برتر با استفاده از روشهای تصمیمگیری چند معیاره انتخاب شد. نتایج نشان میدهد که با احداث 30 حلقه چاه جدید، تغییر الگوی کشت، و استفاده از روش آبیاری تلفیقی سطحی و تحت فشار میتوان ضمن استفادة حداکثر از اراضی موجود برنامه مناسبی جهت مدیریت منابع آب و خاک این منطقه اجرا کرد.
