مهدی عباسی؛ محمد مهدی امیری؛ رضا بهراملو
چکیده
در این پژوهش، تأثیر افزودنی حبابساز با عیارهای مختلف سیمان بر ویژگیهای مقاومتی بتن تازه و سخت شده بررسی شده است. بدینمنظور 9 طرح اختلاط بتنی با نسبت آب به سیمان 45/0 و کاربرد 3 سطح عیار سیمان 300، 350 و 400 کیلوگرم بر متر مکعب، و 3 سطح حبابساز صفر، 01/0 و 03/0 درصد وزنی سیمان مصرفی، در نظر گرفته شد. آزمایشهای تعیین مجموع هوای بتن، ...
بیشتر
در این پژوهش، تأثیر افزودنی حبابساز با عیارهای مختلف سیمان بر ویژگیهای مقاومتی بتن تازه و سخت شده بررسی شده است. بدینمنظور 9 طرح اختلاط بتنی با نسبت آب به سیمان 45/0 و کاربرد 3 سطح عیار سیمان 300، 350 و 400 کیلوگرم بر متر مکعب، و 3 سطح حبابساز صفر، 01/0 و 03/0 درصد وزنی سیمان مصرفی، در نظر گرفته شد. آزمایشهای تعیین مجموع هوای بتن، چگالی و تعیین مقدار اسلامپ روی بتن تازه و آزمایشهای چگالی، تخلخل، مقاومت فشاری و مقاومت الکتریکی روی نمونههای بتن سخت شده در همۀ مخلوطها اجرا شد. نتایج آزمایشها روی بتن تازه نشان میدهد که با افزایش مادۀ افزودنی حبابساز، کارایی بتن تازه و میزان هوای کل آن افزایش و چگالی بتن کاهش مییابد. نتایج آزمایشها روی بتن سختشده نشان میدهد که افزودن مادۀ حبابساز به اندازۀ 03/0 درصد وزن سیمان به مخلوط بتن با هر 3 عیار سیمان، منجر میشود به کاهش چگالی، مقاومت فشاری و مقاومت الکتریکی. با توجه به شاخصهای موجود، عیار 300 کیلوگرم بر متر مکعب (بدون هوازا و با هوازا) برای پوشش بتنی از جنبه مقاومتی گزینهای پذیرفتنی نیست. برای پوشش بتنی کانالهای آبیاری و برای تامین حداقل مقاومت فشاری لازم، در بین مخلوطهای مورد بررسی مخلوطهای بتنی بهترتیب عیار سیمان 400 کیلوگرم بر متر مکعب (بدون هوازا)، 350 کیلوگرم بر متر مکعب (بدون هوازا و 01/0 درصد وزن سیمان هوازا) اولویت دارند. برای پوشش بتنی در مناطق سردسیر، مناسبترین گزینه جهت اطمینان از پارامتر مقاومت فشاری و دوام در برابر یخبندان، مخلوط بتنی است با عیار 400 کیلوگرم بر متر مکعب و 01/0 درصد وزن سیمان حبابساز.