سروش برخورداری؛ سید مهدی هاشمی
چکیده
بخش عمدهای از تلفات در امتداد کانالهای انتقال و توزیع آب در شبکههای آبیاری، تلفات ناشی از تراوش است. تخمین دقیق میزان این تلفات کمک شایانی به بهبود بهرهوری آب در شبکههای آبیاری میکند. در این پژوهش، میزان تراوش در کانال اصلی خاکی شبکۀ آبیاری مغان با استفاده از مدل SEEP/W ارزیابی شده است. نتایج مدلسازی نشان داد که انحراف ...
بیشتر
بخش عمدهای از تلفات در امتداد کانالهای انتقال و توزیع آب در شبکههای آبیاری، تلفات ناشی از تراوش است. تخمین دقیق میزان این تلفات کمک شایانی به بهبود بهرهوری آب در شبکههای آبیاری میکند. در این پژوهش، میزان تراوش در کانال اصلی خاکی شبکۀ آبیاری مغان با استفاده از مدل SEEP/W ارزیابی شده است. نتایج مدلسازی نشان داد که انحراف مقادیر شبیهسازی شده تراوش مدل از مقادیر اندازهگیری شده (CRM) کمتر از 1/0 واحد است. به منظور بررسی بیشتر و پیشبینی تغییر خصوصیات هیدرولیکی خاک در دراز مدت، با توجه به احتمال وجود شرایط ناهمگن و غیر ایزوتروپ در محیط خاک، آنالیزهای مستقلی روی ضریب نفوذپذیری صورت پذیرفت. نتایج این آنالیزها حاکی از آن است که با توجه به شدت وقوع پدیدههای مختلف مانند رسوبگذاری و فرسایش در دراز مدت، میتوان حداکثر میزان تراوش تا 103× 6/20838 لیتر بر روز و حداقل میزانتراوش تا 103× 4/245 لیتر بر روزرا پیشبینی کرد. نتایج حاصل از این مدل پیرامون توزیع سایر پارامترها نشان داد که حداکثر مقدار گرادیان هیدرولیکی به میزان 4/1 تا 6/1 در کف و نیز در محل اتصال آن به جدارههای کناری کانال و حداکثر مقدار فشار آب حفرهای نیز در فاصلهای به میزان 3 تا 4 برابر عمق آب موجود در کانال، نسبت به کف کانال و در امتداد قائم پروفیل خاک، بهدست میآید.