@article { author = {یارقلی, بهمن}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {1-18}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102259}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی میزان جذب کادمیوم از خاک آلوده در دوره‌های مختلف رشد گوجه فرنگی}, abstract_fa = {آلودگی محیط زیست با فلزات سنگین مشکل جهانی در حال گسترش است.  فلزات سنگین عمدتاً در لایة سطحی خاک رسوب می­کنند و در دراز مدت با افزایش غلظت آنها در خاک جذب گیاهان می­شوند و در اندام­های مختلف آنها تجمع پیدا می‌کنند.  کادمیوم خاک از معادل 001/0 تا 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن خشک متغیر است ولی حد نرمال آن باید کمتر از 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم خاک ‌باشد.  مقدار جذب و تجمع فلزات سنگین در گونه­های مختلف گیاهی و در بخش­های مختلف گونه­ها متفاوت و متأثر از غلظت فلز و مشخصات فیزیکی و شیمیایی خاک است.  در زمینة استفاده از آب­های آلوده و پساب­های حاوی فلزات سنگین در کشاورزی بررسی‌های زیادی شده است، ولی اطلاعات در زمینة مقدار جذب و تجمع فلزات سنگین در دوره‌های مختلف رشد بسیار محدود است.  این تحقیق با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف غلظت کادمیوم خاک محیط ریشه بر مقدار جذب و تجمع آن در اندام­های مختلف گوجه فرنگی در دوره‌های مختلف رشد، به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تیمار شامل غلظت­های صفر، 50 ، و100 میلی­گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک، در سه تکرار اجرا شد.  خاک مورد استفاده از نوع لومی بود که از مزرعة چهارصد هکتاری مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر (کرج) انتخاب و بعد از دو بار الک کردن با مش دو میلی‌متر و افزودن نیترات کادمیوم (Cd(NO3)2) و مخلوط کردن آن، آماده شد.  برای کاشت از بشکه‌های پلاستیکی به قطر 80 و ارتفاع 120 سانتی­متر استفاده شده است.  در دورۀ تحقیق از محلول خاک در عمق‌های مختلف ساعت به ساعت و از اندام‌های مختلف گوجه‌فرنگی در دوره‌های مختلف رشد جهت سنجش مقدار تجمع کادمیوم نمونه­برداری شد.  نتایج حاصل، پس از تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS، نشان می­دهد که در تمام اندام‌های گوجه فرنگی اثر تیمار بر مقدار کادمیوم تجمع یافته در سطح احتمال یک درصد معنی­دار است و اندام‌های مختلف گوجه فرنگی از نظر جذب و تجمع کادمیوم رفتارهایی متفاوت دارند بدین معنا که غلظت کادمیوم تجمع یافته در برگ، ریشه، ساقه، میوه و پوست میوه تا دانه روندی کاهشی دارد.  نتایج همچنین نشان می‌دهد که از کل کادمیوم اضافه شده به خاک میزان ناچیزی در اندام مختلف گوجه‌فرنگی تجمع می­یابد، به طوری که میزان کل کادمیوم تجمع یافته در توده سلولی در تیمار شاهد، 50 و 100 ppm به ترتیب معادل 0384/0، 564/0، و 678/0گرم است.  مقایسۀ نتایج نشان می‌دهد که افزایش غلظت کادمیوم کاهش رشد گوجه فرنگی و به ویژه میزان تولید محصول را به همراه دارد.  نتایج بیانگر کاهش 20 و 35 درصدی کاهش محصول تولیدی در تیمار 50 و 100 ppm ، نسبت به تیمار شاهد است.  به ‌رغم کاهش شدید غلظت کادمیوم در محلول خاک در دوره‌های مختلف رشد، از میزان کادمیوم جذب شده در اندام‌های گوجه‌فرنگی کاسته نمی­شود. }, keywords_fa = {جذب,جعبه کشت,خاک آلوده,دوره‌های رشد,کادمیوم,گوجه فرنگی}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102259.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102259_f68a8051d7d11cbb9ab0636b066e4c28.pdf} } @article { author = {اکبری, مهدی}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {19-34}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102273}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بیلان آب خاک و عملکرد محصول گندم با استفاده از مدل شبیه‌سازی AquaCrop (مطاله موردی در شبکه آبیاری آبشار اصفهان)}, abstract_fa = {محدودیت منابع آب، نبود برنامه­ریزی آبیاری، و استفاده نامطلوب و غیر اقتصادی از آب عامل اصلی محدود کننده توسعۀ کشاورزی و افزایش تولیدات غذایی در ایران است.  در استفاده‌ بهینه‌ از منابع‌ آب موضوعاتی متفاوت وجود دارد که در میان آنها‌ می‌توان‌ به‌ بهبود بهره­وری آب با استفاده از برنامه­ریزی آبیاری و بهبود مدیریت‌ آب‌ در مزرعه و افزایش‌ سودمندی آب اشاره‌ کرد.  در این تحقیق ضمن بررسی وضعیت موجود بهره­وری آب برای تولید گندم، راهکارهای افزایش بهره‌وری آب در شرایط مختلف کمی آب شبکۀ آبیاری آبشار اصفهان، تعیین و تجزیه و تحلیل می­شود.  بدین منظور با در نظر گرفتن وضعیت موجود بهره­برداری از منابع آب از جمله توزیع گردشی آب بین حقابه‌داران، کمیت‌های مختلف آب آبیاری و بهره‌گیری از تلفیق اطلاعات مزرعه‌ای و مدل‌ شبیه‌سازی AquaCrop، برنامۀ آبیاری (زمان و عمق)، توابع تولید-آب کاربردی برای محصول گندم تعیین شد و عملکرد محصول، بهره­وری مصرف آب در شرایط مدیریت زارع، راهکارهای پیشنهادی و آبیاری در زمان مناسب و به عمق بهینه به کمک مدل شبیه­سازی مقایسه گردید.  نتایج اندازه­گیری­های مزرعه­ای در سال زراعی83-1382 در شبکۀ آبیاری مورد مطالعه نشان داد که در شرایط موجود میزان آب کاربردی برای گندم 800 میلی‌متر و متوسط عملکرد حدود 5000 کیلوگرم در هکتار است و با حذف آبیاری­های نوبت دوم، سوم، و هفتم در شرایط موجود (کاهش 38 درصد آب آبیاری)، عملکرد محصول فقط 4 درصد کاهش و کارایی مصرف آب بیش از 45 درصد افزایش می­یابد.  با بهبود مدیریت زراعی و کاهش 50 درصد عمق آب آبیاری اول، عملکرد محصول تغییر نمی­کند.  این نتایج حاکی از آن است که با برنامه­ریزی صحیح آبیاری به کمک مدل AquaCrop همراه با بهبود مدیریت زراعی و کاهش عمق آب آبیاری اول به میزان 50 درصد، می­توان ضمن کاهش 38 درصد آب آبیاری، عملکرد گندم و کارایی مصرف آب را به ترتیب 16 و 79 درصد افزایش داد. }, keywords_fa = {برنامه‌ریزی آبیاری,شبکه آبیاری آبشار اصفهان,مدیریت آبیاری,مدیریت زراعی,AquaCrop}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102273.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102273_da36a706c74762bb1646eac47fec1d95.pdf} } @article { author = {معیری, منصور and پذیرا, ابراهیم and سیادت, حمید and عباسی, فریبرز and کاوه, فریدون}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {35-50}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102275}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی تأثیر مدیریت‌های زراعی و آبیاری در بهبود کارایی مصرف آب ذرت (مطالعه موردی شبکه آبیاری دز)}, abstract_fa = {در مناطق خشک ونیمه خشک که محدودیت منابع آبی وجود دارد، کشاورزان باید شیوه­ای از مدیریت را برگزینند که با آب کمتر محصول بیشتری تولید کنند.  هدف از این مطالعه، کاهش تلفات آب آبیاری و افزایش کارایی مصرف آب (WP) سه هیبرید ذرت بود.  این آزمایش در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی­آباد طی دو سال زراعی 7-1386 اجرا و در آنتأثیرات متقابل سه رقم تجارتی ذرت شامل هیبریدهای Sc-704، Bc-666 و Ossk-602و سیستم­های مختلف آبیاری سطحی و قطره­ای طی آزمایش کرت­های نواری یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار آزمایش شد.  کرت اصلی آزمایش شش تیمار مدیریت زراعی و آبیاری مشتمل بود بر: (1) کشت روی پشته­های 75 سانتی­متری و آبیاری کامل (تیمار شاهد منطقه)، (2) کشت روی پشته­های 75 سانتی­متری وآبیاری یک در میان متغیر، (3) کشت دو ردیف روی پشته­های 75 سانتی­متری و آبیاری کامل، (4) کشت یک ردیف درون جویچه­های 75 سانتی­متری و با تغییر جوی و پشته­ها در زمان دو تا چهار برگی شدن ذرت، (5) کشت یک ردیف درون جویچه­های 75 سانتی­متری با جوی پشته ثابت تا پایان فصل رشد و (6) کشت روی پشته­های 75 سانتی­متری و آبیاری قطره­ای کامل.  در هر آبیاری حجم آب ورودی و در آبیاری­های سطحی حجم رواناب خروجی اندازه­گیری شد.  پس از رسیدگی فیزیولوژیکی، با اندازه­گیری عملکرد اندام­های هوایی و عملکرد دانه، کارایی مصرف آب گیاه (CWP) و کارایی مصرف آب آبیاری (IWP) هر سه هیبرید ذرت ارزیابی شد.  نتایج نشان داد که تفاوت معنی­داری بین عملکرد هیبریدهای مورد آزمایش وجود ندارد.  در تیمار شاهد، تلفات آب آبیاری غالباً به صورت رواناب سطحی است.  با کاهش 31 درصد از مصرف آب در تیمار 5 تولید دانه ذرت بالاتر از روش رایج (در سطح 5 درصد)، امکان پذیر شد.  در دو سال اجرای آزمایش، کارایی مصرف آب گیاه (CWP) در تیمارهای شش­گانه اختلاف معنی­داری وجود نداشت و متوسط این شاخص 45/1 کیلوگرم به ازای هر متر­مکعب آب مصرفی به دست آمد.  نتایج همچنین نشان داد که با اعمال مدیریت کشت کف جوی می­توان کارایی مصرف آب آبیاری (IWP) را به طور متوسط تا 45 درصد افزایش داد.  استفاده از سامانه آبیاری قطره­ای موجب شد تلفات آب کاهش یابد و در نتیجه کارایی مصرف آب گیاه (CWP) و کارایی مصرف آب آبیاری ذرت (IWP) به یکدیگر نزدیک شوند. }, keywords_fa = {آبیاری جویچه‌ای,آرایش کاشت,ذرت,کارایی مصرف آب,مدیریت آبیاری}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102275.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102275_21f0a027f9d3f9d60d8898bc7bcb6488.pdf} } @article { author = {همتیان سورکی, عبدالله and طباطبایی یزدی, فریده and قیافه داوودی, مهدی and مرتضوی, سید علی}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {51-60}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102276}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی کاربرد نانوکامپوزیت‌های پلی‌اتیلن سبک – خاک رس در افزایش کیفیت، ماندگاری و کاهش ضایعات نان مسطح (بربری)}, abstract_fa = {نان بربری یکی از نان­های مسطح رایج در ایران است که زمان ماندگاری نسبتاً پایینی دارد.  در این پژوهش تأثیر نانوکامپوزیت­های پلی­اتیلن سبک- خاک رس با غلظت­های مختلف نانوذرات رس جهت بسته­بندی و نگهداری نان در شرایط متفاوت از نظر دما و رطوبت نسبی محیط نگهداری بررسی شد.  نانوکامپوزیت­های حاوی دو غلظت 2 و 6 درصد نانوذرات خاک رس و نیز پلی­اتیلن معمولی به عنوان نمونه شاهد مورد استفاده قرار گرفت.  نان بسته­بندی شده در بسته­های فوق­الذکر در دمای 10، 25، و 40 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 30 و 75 درصد نگهداری و طی 4 روز تغییرات غلظت گاز اکسیژن درون بسته­های نان و ویژگی­های کیفی نان ارزیابی شد.  با افزایش غلظت نانوذرات، میزان نفوذپذیری نانوکامپوزیت­های پلی­اتیلن - خاک رس به گاز اکسیژن به صورت معنی­داری کاهش یافت.  افزایش غلظت نانوذرات رس به کاهش نفوذپذیری فیلم­های پلی­اتیلنی در برابر بخار آب انجامید که رطوبت و نرمی نان را در دورة نگهداری حفظ کرد.  افزایش دما موجب افزایش میزان نفوذپذیری و کاهش کیفیت نان شد.  افزایش دما هم موجب افزایش سرعت ورود اکسیژن به بسته نان و خروج رطوبت از آن شد که این عمل سفتی بافت نان بربری را افزایش داد.}, keywords_fa = {بسته‌بندی,بیاتی,نان,نانوکامپوزیت پلی‌اتیلن سبک - خاک رس,نفوذپذیری}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102276.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102276_dd136de862da400d173a21fe9b6903cc.pdf} } @article { author = {هاشمی فرد دهکردی, سید حبیب الله‌ and الماسی, مرتضی and مهران‌زاده, محمد}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {61-72}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102277}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تعیین گرمای ویژه و هدایت حرارتی انار (رقم آلک)}, abstract_fa = {بهمنظور طراحی تجهیزات نگهداری وانبارداری میوة انار، گرمای ویژه  و هدایت گرمایی قسمت­های مختلف (پوست،پی،دانه و هسته) انار (رقم آلک) در گسترة رطوبتی 2/34 درصدتا 1/80 درصد (بر پایة تر) وچهار دمای (13،8،3، و 18) درجه سلسیوس بررسی شد.  روش مخلوط برای اندازه­گیری گرمای ویژه، روش پراب برای تعیین هدایت حرارتی پوست و پی انار، و روش سیم داغ برای اندازه­گیری هدایت حرارتی دانة انار به کار گرفته شد.  بررسی­ها نشان داد که با افزایش دما و رطوبت، گرمای ویژه به طور خطی برای دانه، پوست، و پی انار در محدوده 127/1 تا 789/2، 516/1 تا 411/3 ، 931/0 تا 066/3 کیلوژول برکیلوگرم­درجه سلسیوس افزایش می یابد.  مقادیر هدایت گرمایی برای پوست، پی، و دانه به ترتیب در محدودة 1524/0 تا 4218/0، 1481/0 تا 451/0، و 131/0 تا 4204/0 وات بر مترکلوین تعیین شد، آنالیز واریانس نشان داد که مقدار رطوبت و دما تأثیر معنی­داری بر گرمای ویژه و هدایت گرمایی تمامی قسمت­های انار دارند، هرچند اثر مقدار رطوبت، در مقایسه با دما، بیشتر است.  برای پیش­بینی تغییرات گرمای ویژه و هدایت حرارتی انار برحسب تابعی از دما و رطوبت، از مدل­های رگرسیون با مقادیر بالای  استفاده شد.}, keywords_fa = {انار,روش سیم داغ,روش مخلوط,گرمای ویژه,هدایت حرارتی}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102277.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102277_904765f7d8af645eb2f0da1d6b64984a.pdf} } @article { author = {احمدی چناربن, حسین and مینایی, سعید and بصیری, علی‌رضا and الماسی, مرتضی and عرب حسینی, اکبر}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {73-86}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102278}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {منحنی‌های هم دمای دفع و جذب رطوبت گل گیاه علف چای Hypericum perforatum L.}, abstract_fa = {علف چای Hypericum perforatum L. یکی از گیاهان دارویی است که مهم‌ترین ویژگی گونه‌های ایرانی آن، بالا بودن درصد هیپریسین در برگ و گل‌های آن است.  منحنی‌های هم دما، رابطه تعادلی بین فعالیت آبی و مقدار رطوبت محصول در دمای ثابت را نشان می‌دهند و آگاهی از آن‌ها در فرآیند انبارمانی و خشک کردن محصول ضروری است.  در این تحقیق، رطوبت تعادلی هم دمای جذب و دفع گل گیاه علف چای در چهار دمای 40، 50 ،60، و 70 درجه سلسیوس و در محدوده فعالیت آبی 11/0 تا 84/0 به روش وزن­سنجی ایستا تعیین شد.  از مدل‌های هندرسون، هالسی، ازوین، چانگ فاست و گاب برای برازش داده‌های حاصل از آزمایش استفاده شد.  در تعیین منحنی‌های هم دمای جذب و دفع رطوبت، به ترتیب، مدل‌های چانگ فاست و هالسی دارای بهترین برازش بودند.}, keywords_fa = {رطوبت تعادلی,علف چای (Hypericum perforatum L.),منحنی جذب,منحنی دفع}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102278.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102278_80367d443a61a3c966bcb84fb9011e31.pdf} } @article { author = {ستاری نجف آبادی, میثم}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {87-102}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102279}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی خواص مکانیکی سه نوع گردوی پر مصرف ایرانی تحت بارگذاری استاتیکی}, abstract_fa = {ایران یکی از مهمترین کشورهای تولید کننده گردو در دنیاست و بررسی­ها نشان می­دهد یکی از مراکز پراکنش گردو به سایر نقاط دنیا بوده است.  در ایران، برداشت و شکستن گردو هنوز به صورت دستی است که این امر باعث افزایش قیمت و اتلاف زمان می­شود.  بنابراین به منظور طراحی و توسعة دستگاه­هایی جهت برداشت و توسعه ماشین گردو شکن، آشنایی با خواص مکانیکی گردو مورد نیاز خواهد بود.  برایتعیینخواصمکانیکی،آزمونفشارتوسطدستگاهآزمونجامع کشش- فشاربااستفادهازدوفک تختدرتیمارهایمختلفرویانواع گردو اجراشد.  آزمایش­هابرایسهرقم گردو، در دوسرعتبارگذاری 30 و 50 میلی­متر بر دقیقهودرسهجهتبارگذاریعمودی)درجهتقطربزرگ)و دو جهت دیگر به صورت افقی و افقی در راستای شیار در دهتکرارانجامشد.  پارامترهایبه دستآمده شاملنیرو،انرژیشکست و چغرمگی (انرژیشکستدرواحدحجم) بودند.  نتایج نشان می­دهد که اثر رقم و اثر جهت بارگذاری برای کلیة شاخص­ها در سطح اطمینان 99 درصد معنی­دار و اثر سرعت، به جز برای نیرو، برای بقیة شاخص­ها در سطح اطمینان 95 درصد معنی­دار است.  همچنین کلیه اثر­های متقابل، به جز اثر متقابل سرعت×جهت بارگذاری، برای شاخص نیرو در سطح اطمینان 95 درصد معنی­دار هستند.  ولی اثر سه گانه سرعت×رقم×جهت بارگذاری برای هیچ یک از شاخص ها معنی­دار نیست.  با افزایش سرعت، نیروی مصرفی افزایش خواهد یافت و انرژی شکست و چغرمگی کاهش می­یابند.}, keywords_fa = {انرژی شکست,دستگاه آزمون جامع کشش- فشار,چغرمگی,گردو و نیروی شکست}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102279.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102279_b0bc2e899ab093b7fcc2f8eb15dbd680.pdf} } @article { author = {معصومی, امین‌اله and رضایی, حسین and صادقی, مرتضی}, title = {}, journal = {Irrigation and Drainage Structures Engineering Research}, volume = {12}, number = {4}, pages = {103-114}, year = {2012}, publisher = {Agricultural Engineering Research Institute}, issn = {2476-4000}, eissn = {2476-4019}, doi = {10.22092/aridse.2012.102280}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثر دستگاه پف‌ساز یونجه بر سرعت خشک شدن، تلفات ریزش، و پارامترهای کیفی یونجه در عملیات برداشت}, abstract_fa = {در تحقیق حاضر، عملکرد دستگاه پف‌ساز طراحی و ساخته شده، در مقایسه با سایر روش‌های مرسوم در برداشت یونجه به روش خشک شدنی، ارزیابی شد.  پارامترهای مورد ارزیابی شامل تأثیر روش­های مختلف بر سرعت خشک شدن، تلفات ریزش، و کیفیت یونجه برداشت شده بود.  یونجه با یک دستگاه دروگر- ساقه­کوب1 خودرو درو شد.  آزمایش‌ها در قالب طرح آزمایشی بلوک‌های کامل تصادفی با سه تیمار (پف‌سازی یونجه درو شده با دستگاه پف‌ساز، شانه‌زنی، و بدون جا‌به‌جا شدن یونجة درو شده) و در چهار تکرار اجرا شد.  رطوبت نمونه­ها بلافاصله پس از درو در حدود 70 و رطوبت زمان بسته­بندی 20 درصد بر پایه تر به دست آمد.  رطوبت تیمارها در بازه­های زمانی 3 ساعت پس از چیده شدن اندازه­گیری شد.  مقادیر به دست آمده بر مدل نمایی معروف خشک شدن  برازش شد و ضریب خشک شدن در شرایط مختلف به دست آمد.  نتایج سینتیک خشک شدن نشان داد که سرعت خشک شدن یونجة شانه زده شده و عمل آوری شده با دستگاه پف‌ساز نسبت به یونجه دست نخورده بیشتر است به طوری که حداقل یک روز عملیات بسته‌بندی را جلو می‌اندازد.  مقدار متوسط ثابت خشک شدن در روز اول پس از شانه زدن و جابه­جایی برای تیمارهای شانه­کن، دستگاه پف­ساز، و دروگر- ساقه­کوب بدون جابه­جایی به ترتیب برابر با 068/0، 068/0، و 043/0 و در روز دوم به ترتیب 087/0، 064/0، و 06/0 به دست آمد.  تجزیة واریانس داده‌های حاصل از آزمایش برای تعیین مقدار ریزش، درصد پروتئین و وزن مادة خشک نشان داد که تأثیر تیمارها بر متغیرهای اندازه­گیری شده معنی‌دار نیست.}, keywords_fa = {ثابت خشک شدن,دروگر- ساقه‌کوب,شانه‌زن}, url = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102280.html}, eprint = {https://idser.areeo.ac.ir/article_102280_d55f9e3ef177e9abe3368569f95032fd.pdf} }