رضا مغانلو؛ محمد ذونعمت-کرمانی؛ غلامعباس بارانی؛ امین مهدوی میمند
چکیده
در این پژوهش به بررسی آزمایشگاهی اثر تغییر شکل دهانه‌ی ورودی لوله‌ی مکش بر راندمان تخلیه‌ی رسوب از مخازن سد با بکارگیری روش هیدروساکشن (سیفون-لایروبی) پرداخته شده است. به این منظور آزمایش‌های مختلفی با لوله‌ها‌ی مکش به قطر 3 سانتی‌متر در دو طرح 1) دهانه‌های ساده با مقطع دایره‌ای شکل به عنوان وضعیت آزمایش شاهد و 2) دهانه گوه‌ای‌شکل ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی آزمایشگاهی اثر تغییر شکل دهانه‌ی ورودی لوله‌ی مکش بر راندمان تخلیه‌ی رسوب از مخازن سد با بکارگیری روش هیدروساکشن (سیفون-لایروبی) پرداخته شده است. به این منظور آزمایش‌های مختلفی با لوله‌ها‌ی مکش به قطر 3 سانتی‌متر در دو طرح 1) دهانه‌های ساده با مقطع دایره‌ای شکل به عنوان وضعیت آزمایش شاهد و 2) دهانه گوه‌ای‌شکل ایجاد شده درمیان دهانه‌ی لوله با چهار زاویه‌ی گوه 15، 30، 45 و 60 درجه نسبت به امتداد لوله‌ی مکش و در سه وضعیت قرارگیری قائم در فواصل 2 سانتی‌متر بالای سطح رسوب، مماس بر سطح رسوب و 2 سانتی‌متر زیر سطح رسوب انجام شد. نتایج آزمایش‌ها نشان داد با فرض ثابت بودن زاویه‌ی انحراف دهانه‌ی لوله نسبت به امتداد لوله (α) با افزایش نسبت فاصله‌ی دهانه‌ی لوله‌ی مکش نسبت به سطح رسوبات به قطرلوله مکش(Hp/Dp)، نسبت حجم حفره شکل‌گرفته (Λ/Dp3) و غلظت رسوبات خروجی کاهش می‌یابد. همچنین در قیاس با آزمایش شاهد، میزان رسوب تخلیه شده در α با مقادیر 15 و 30 درجه کاهش یافت؛ این درحالی است که در °60=α (در تمامی نسبت‌های (Hp/Dp) و°45=α در (تنها در 0=(Hp/Dp) افزایش تخلیه رسوب مشهود بود. همچنین نتایج آزمایش‌ها نشان داد که با افزایش مقدار زاویه انحراف دهانه مکش، حجم رسوب لایروبی شده و میزان غلظت رسوبات خروجی افزایش می‌یابد. یافته‌های کلی تحقیق بیانگر آنست که در نظر داشتن زاویه °60 =α و قرارگیری دهانه مکش در زیر سطح رسوبات، بیشترین کارایی را در فرآیند تخلیه رسوب در پی خواهد داشت.
سعید عباسی؛ حنیف پورشهباز؛ حمیدرضا عابدی امینلویی
چکیده
در خلال بهره‌برداری از شبکه‌های کانال‌های روباز (شبکه‌های آبیاری، زهکشی، کشتی‌رانی و ...)، بعضاً کانال‌هایی بهصورت جانبی به کانال اصلی برخورد می‌کنند. ممکن است در خلال اجرا و بهدلایل طبیعی یا انسانی مانند اشتباه در پیاده‌سازی نقاط، اختلاف ترازهایی نیز در کف دو کانال ایجاد شود. در این مقاله تأثیر عواملی چون نسبت دبی کانال ...
بیشتر
در خلال بهره‌برداری از شبکه‌های کانال‌های روباز (شبکه‌های آبیاری، زهکشی، کشتی‌رانی و ...)، بعضاً کانال‌هایی بهصورت جانبی به کانال اصلی برخورد می‌کنند. ممکن است در خلال اجرا و بهدلایل طبیعی یا انسانی مانند اشتباه در پیاده‌سازی نقاط، اختلاف ترازهایی نیز در کف دو کانال ایجاد شود. در این مقاله تأثیر عواملی چون نسبت دبی کانال متقاطع به مستقیم، نسبت اختلاف رقوم بستر، فرسایشپذیر و فرسایشناپذیر بودن بستر، و دانهبندی مصالح بستر بر میزان عمق آبشستگی در یک اتصال 90 درجه بهصورت آزمایشگاهی با استفاده از فلومی به طول 5 متر و عرض 30 سانتی‌متر و کانال متقاطع فلومی به طول 5/2 متر و عرض 30 سانتی‌متر بررسی شده است. مقایسۀ نتایج به‌دست آمده در حالتیکه کف دو کانال دارای اختلاف تراز است با حالت بدون اختلاف تراز آن، نشان میدهد که با افزایش اختلاف تراز کف دو کانال، فرسایش نیز تا 78 درصد برای حالت هر دو کانال فرسایشپذیر افزایش می‌یابد که این میزان برای حالت کانال متقاطع فرسایشناپذیر تا 45 درصد کمتر است. دلیل این امر می‌تواند ایجادجریان پرتابی در حالتی باشد که کانال متقاطع دارای بستر فرسایشناپذیر است. افزایش سرعت جریان در شیب بهوجود آمده در محل اتصال دو کانال، وقتی کف دو کانال فرسایشپذیر باشند، می‌تواند باعث افزایش عمق چالۀ فرسایشی گردد.
مهدی اسمعیلی ورکی؛ حنانه شفاعت طلب دهقانی؛ افشین اشرف‌زاده
چکیده
سرریزهای کنگره‌ای اغلب گزینه‌ای مطلوب برای تنظیم تراز آب بالادست و افزایش دبی جریان می‌باشند. اگرچه طراحی بهینه آن‌ها به‌علت ویژگی‌های پیچیده جریان و شمار زیادی از متغیرهای هندسی و هیدرولیکی طراحی دشوار است. از جمله پارامترهای اثرگذار بر ضریب دبی جریان در سرریزها، وضعیت رسوب‌گذاری در بالادست و استغراق در پایین‌دست آن‌ها می‌باشد ...
بیشتر
سرریزهای کنگره‌ای اغلب گزینه‌ای مطلوب برای تنظیم تراز آب بالادست و افزایش دبی جریان می‌باشند. اگرچه طراحی بهینه آن‌ها به‌علت ویژگی‌های پیچیده جریان و شمار زیادی از متغیرهای هندسی و هیدرولیکی طراحی دشوار است. از جمله پارامترهای اثرگذار بر ضریب دبی جریان در سرریزها، وضعیت رسوب‌گذاری در بالادست و استغراق در پایین‌دست آن‌ها می‌باشد که در نتیجه آن، عملکرد این سازه‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در این پژوهش تاثیر افزایش ترازهای مختلف پایاب (یک سوم و دو سوم ارتفاع سرریز) بر تغییر ضریب دبی جریان در سرریز کنگره‌ای پلان ذوزنقه‌ای با هندسه‌های مختلف در شرایط بدون رسوب و تراز رسوب‌گذاری 90 درصد ارتفاع سرریز بهصورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج حاکی از آن است که تراز پایاب یک سوم ارتفاع سرریز تاثیری بر ضریب دبی جریان در سرریزهای مورد مطالعه نداشت اما با افزایش تراز بستر پایاب به دو سوم ارتفاع سرریز، به دلیل کاهش حجم توده هوای محبوس در زیر سفره‌های ریزشی جریان و در نتیجه تغییر الگوی ریزشی جریان از حالت جهنده به چسبنده که افت هد جریان در بالادست این سرریزها را به دنبال دارد، ضریب دبی جریان در سرریزهای کنگره‌ای ذوزنقه‌ای در شرایط بدون رسوب بین 3/3 تا 2/12 درصد و تراز رسوب‌گذاری 90 درصد ارتفاع در بالادست سرریز بین 1/2 تا 2/9 درصد نسبت به شرایط پایاب غیرمستغرق در دبی حداکثر افزایش می‌یابد. همچنین معادله‌ای، برای برآورد ضریب دبی جریان سرریزهای کنگره‌ای پلان ذوزنقه‌ای در شرایط رسوب‌گذاری در بالادست و پایاب مستغرق ارائه گردید.
