مریم کریمی؛ کوروش قادری؛ مجید رحیم پور؛ محمد مهدی احمدی
چکیده
یکی از مهمترین دلایل ناپایداری و تخریب پل، آبشستگی موضعی در اطراف پایه و تکیه گاه آن است. در دهه های گذشته روش های مختلفی برای مقابله با آبشستگی پیشنهاد شده است که می توان آنها را به دو دسته کلی تقسیم کرد: روش های تغییر الگوی جریان و روش های مقاوم‌سازی ذرات بستر. استفاده از طوقه یکی از روش های مؤثر اصلاح الگوی ...
بیشتر
یکی از مهمترین دلایل ناپایداری و تخریب پل، آبشستگی موضعی در اطراف پایه و تکیه گاه آن است. در دهه های گذشته روش های مختلفی برای مقابله با آبشستگی پیشنهاد شده است که می توان آنها را به دو دسته کلی تقسیم کرد: روش های تغییر الگوی جریان و روش های مقاوم‌سازی ذرات بستر. استفاده از طوقه یکی از روش های مؤثر اصلاح الگوی جریان در کاهش آبشستگی در اطراف تکیه گاه و پایه پل است. در این تحقیق تأثیر چهار اندازه مختلف طول طوقه در پنج نسبت استغراق متفاوت بر حفاظت آبشستگی تکیه گاه و گروه پایه های پل با حضور اجسام شناور مستطیلی بررسی شده است. تمامی آزمایش ها در شرایط جریان یکنواخت با آب زلال و تکیه گاه، جسم شناور و طوقه های مستطیلی و پایه های استوانه ای با رسوبات غیرچسبنده با mm 91/0= d50 اجرا شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد کمترین و بیشترین درصد کاهش آبشستگی بهترتیب مربوط به طوقه5/1 برابر طول تکیه گاه در حالت قرارگیری پنج سانتی متری بالای بستر رسوبی (با کاهش 15 درصد در عمق و حجم آبشستگی) و طوقه 3 برابر طول تکیه گاه در حالت قرارگیری هم سطح بستر رسوبی (با کاهش 75 درصد در عمق و حجم آبشستگی) است.
پژمان دارابی؛ محمد همتی؛ نورعلی حقدوست
چکیده
سرریزهای مستغرق در پیچ آبراهه ابزارهایی مهم در اهداف چند منظوره از جمله کنترل فرسایش، احیای آبراههها و پروژههای مربوط به بهبود زیستگاهها هستند. این سازهها مجموعهای از موانع با ارتفاع کوتاه هستند که با زاویۀ بالادست (دافع جریان) برای کنترل و تغییر جهت جریان و سرعت در طول تمام قوس رودخانه یا آبراهه طراحی میشوند. هدف ...
بیشتر
سرریزهای مستغرق در پیچ آبراهه ابزارهایی مهم در اهداف چند منظوره از جمله کنترل فرسایش، احیای آبراههها و پروژههای مربوط به بهبود زیستگاهها هستند. این سازهها مجموعهای از موانع با ارتفاع کوتاه هستند که با زاویۀ بالادست (دافع جریان) برای کنترل و تغییر جهت جریان و سرعت در طول تمام قوس رودخانه یا آبراهه طراحی میشوند. هدف این تحقیق ارزیابی الگوی فرسایش و رسوبگذاری در یک قوس 90 درجه (با شعاع انحنای نسبی 3/3) با حضور سرریزهای مستغرق و بدون وجود سرریزهاست. برای رسیدن به هدف مطالعه، مجموعهای از سرریزها (7 سرریز) با ارتفاع 30، 50 و 70 درصد عمق جریان ورودی در قسمت ساحل خارجی قوس احداث و در شرایط مختلف هیدرولیکی بررسی شد. زاویۀ سرریزها 60 درجه و طول سرریزها 30 درصد عرض کانال در نظر گرفته شد؛ این شرایط در تمامی آزمایشها ثابت نگه داشته شد. نتایج تحقیق نشان میدهد که در نتیجۀ احداث سرریزهای مستغرق، خطالقعر به اندازۀ طول موثر سرریزها از سمت قوس خارجی به سمت مرکز کانال و در امتداد دماغه سرریزها انتقال مییابد. حجم آبشستگی در اثر احداث سرریزهای مستغرق با ارتفاع 50 و 70 درصد عمق آب بهترتیب 53 و 120 درصد بیشتر از حجم آبشستگی در حالت بدون سازه است در حالیکه مقدار آن در سرریزهای با ارتفاع 30 درصد عمق آب، برابر با حالت بدون سازه است. همچنین، ماکزیمم عمق نسبی آبشستگی در دماغه سرریزهای با ارتفاع 50 و 70 درصد عمق آب در حدود 2 برابر سرریزهای با ارتفاع 30 درصد است.
