محسن خدادادی؛ صغری معدنی؛ فروغ شواخی
چکیده
به منظور ارزیابی اثر روشهای مختلف عملآوری و انباری بر برخی صفات کیفی ارقام پیاز ایرانی )قرمز آذرشهر، قرمز نیشابور، سفید کاشان، و سفید قم(، آزمایشی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل در سه تکرار در پاییز و زمستان سال 1385 اجرا شد. روشهای مختلف عملآوری و انباری شامل استفاده از نور خورشید با پوشش کاه به مدت ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثر روشهای مختلف عملآوری و انباری بر برخی صفات کیفی ارقام پیاز ایرانی )قرمز آذرشهر، قرمز نیشابور، سفید کاشان، و سفید قم(، آزمایشی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل در سه تکرار در پاییز و زمستان سال 1385 اجرا شد. روشهای مختلف عملآوری و انباری شامل استفاده از نور خورشید با پوشش کاه به مدت 14-10 روز )روش سنتی(، استفاده از دمای 48 درجه سلسیوس به مدت 4 ساعت و دمای 42 درجه سلسیوس به مدت 12 ساعت بودند. بعد از اتمام تیمارهای مذکور، نمونههای پیاز به انبار معمولی )با دمای حدود 10 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 65-60 درصد( منتقل و به مدت 4 ماه نگهداری شدند. در پایان این دوره، برخی صفات کیفی سوخ )سفتی بافت، درصد جوانهزنی، مقدار اسیدپیروویک، درصد ویتامینث و مواد جامد انحلالپذیر سوخ‌ها( اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که ارقام از نظر سفتی بافت، درصد جوانهزنی، مقدار اسید پیروویک و ویتامین ث تفاوت معنیدار دارند ولی از نظر مواد جامد انحلالپذیر تفاوت آنها معنیدار نیست. سفتی بافت سوخ در روش 42 درجه سلسیوس به مدت 12 ساعت با سفتی بافت در روش سنتی در یک سطح آماری است و هر دو به طور معنیدار از سفتی بافت در روش دمای 48 درجه سلسیوس برترند. بیشترین سفتی بافت را به ترتیب رقم سفید قم و رقم قرمز نیشابور دارند. ضایعات پیاز شامل درصد جوانهزنی، بین روشهای مختلف عملآوری و انباری از تفاوت معنیدار برخوردار بودند. مقدار ضایعات در روش عملآوری با دمای 48 درجه سلسیوس کمتر از دو روش دیگر است. نشان داده شد که مقدار اسید پیروویک در روش سنتی و درصد ویتامین ث در روش دمای 42 درجه سلسیوس بیشتر از دو روش دیگر است. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان میدهد که روش سنتی عملآوری به خصوص در رقم سفید قم به دلیل ایجاد ضایعات کمتر و حفظ صفات کیفی سوخ برترین تیمار است و با توجه به اهداف این تحقیق قابل توصیه خواهد بود.
مشهید هناره؛ شهین زمردی؛ حمیده ژاله رضایی
دوره 10، شماره 4 ، اسفند 1388، ، صفحه 61-72
چکیده
اثر کلرورکلسیم در غلظتهای صفر (شاهد)، 5، و10 در هزار به مدت دو سال (82-1381) بر فاکتورهای کیفی و عمر انباری سه رقم گوجهفرنگی پتوارلی CH، کورال، و ریوگرند در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان‌غربی مطالعه شد. کلرورکلسیم در سه مرحله و بیشتر روی میوههای گوجهفرنگی محلولپاشی شد. گوجهفرنگی تولیدی به صورت سبز ...
بیشتر
اثر کلرورکلسیم در غلظتهای صفر (شاهد)، 5، و10 در هزار به مدت دو سال (82-1381) بر فاکتورهای کیفی و عمر انباری سه رقم گوجهفرنگی پتوارلی CH، کورال، و ریوگرند در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان‌غربی مطالعه شد. کلرورکلسیم در سه مرحله و بیشتر روی میوههای گوجهفرنگی محلولپاشی شد. گوجهفرنگی تولیدی به صورت سبز برداشت و در انبار معمولی و انبار سرد بهترتیب در دمای 2±20 و 14 درجة سانتیگراد نگهداری شد. این آزمایش در هر انبار به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. قبل از انتقال گوجه فرنگی به انبارها و در طول نگهداری آنها، هر 5 روز یکبار به طور تصادفی از هر رقم نمونههای کافی جدا و مواد جامد انحلالپذیر (بریکس)، اسیدیته، pH، کاهش وزن، درصد فساد آنها تعیین میشد. نتایج تجزیة واریانس نشان داد که کلرورکلسیم بر صفات مورد مطالعة گوجهفرنگی اثر معنیداری در سطح یک درصد دارد. پاشش محلول کلرورکلسیم روی گوجهفرنگی، مدت زمان نگهداری، بریکس، و اسیدیته قابل تیترکردن آن را افزایش و درصد افت وزنی و فساد را کاهش داد. انبارمانی رقم ریوگرند بیشتر و فساد آن کمتر از دیگر ارقام بود. گوجهفرنگی نگهداری شده در دمای 14 درجه سانتیگراد نسبت به دمای معمولی، افت وزنی کمتر، فساد کمتر، و مدت زمان نگهداری طولانیتری نشان داد. مدت زمان نگهداری رقم ریوگرند محلولپاشی شده با کلرور کلسیم 10 در هزار در انبار سرد و انبار معمولی بهترتیب 43 و 5/19 روز بود.
معصومه عمادپور؛ بهزاد قره‌یاضی؛ یوسف رضائی کلج؛ آزاد عمرانی؛ ابوالقاسم محمدی
دوره 10، شماره 1 ، خرداد 1388، ، صفحه 11-26
چکیده
هورمون اتیلن باعث کاهش عمر انبارمانی میوهها از جمله گیلاس میشود. به منظور کاهش اثر اتیلن و افزایش عمر انبارمانی این میوه، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با طرح پایة بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار با 2 عامل گرانولهای نانو جاذب و دستگاه حاوی گرانولهای جاذب در شرکت زیست پژوهان خاورمیانه اجرا شد. تیمارها شامل استفاده از ...
بیشتر
هورمون اتیلن باعث کاهش عمر انبارمانی میوهها از جمله گیلاس میشود. به منظور کاهش اثر اتیلن و افزایش عمر انبارمانی این میوه، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با طرح پایة بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار با 2 عامل گرانولهای نانو جاذب و دستگاه حاوی گرانولهای جاذب در شرکت زیست پژوهان خاورمیانه اجرا شد. تیمارها شامل استفاده از بستههای کوچک حاوی گرانولهای نانوجاذب در هر جعبه و با استفاده از دستگاه حاوی گرانولهای جاذب، استفاده از بستههای کوچک گرانولهای نانوجاذب بدون دستگاه حاوی گرانولهای جاذب، استفاده از دستگاه حاوی گرانولهای جاذب بدون بستههای کوچک حاوی گرانولهای جاذب، و شاهد (بدون دستگاه حاوی گرانولهای جاذب و بدون بستههای کوچک حاوی گرانولهای جاذب) بودند. برای اندازهگیری صفات بریکس، اسیدیتة قابل تیتر شدن، pH، سفتی بافت، رنگ، قهوهای شدن دم میوه، و درصد افت وزنی میوههای تحت تیمارهای مورد بررسی، نمونهها به مدت 1 ماه در سردخانه نگهداری و هر 10 روز یک بار از آنها نمونهبرداری شد. علاوه بر این، یک نمونه نیز در زمان قرار دادن میوه در سردخانه بهعنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر مدت زمان انبارمانی و استفاده از نانوجاذبهای اتیلن بر خصوصیات کیفی مورد بررسی معنیدار است. مقایسة میانگینها حاکی است که پس از 30 روز انبارمانی، بیشترین سفتی بافت (04/6 نیوتن)، پایینترین میزان کاهش وزن (48/4 درصد)، پایینترین مواد جامد انحلالپذیر (63/19 درصد)، پایینترین قهوهای شدن دم میوه (25 تا 50 درصد)، و پایینترین کاهش در میزان اسیدیته کل (44/0) مربوط به تیمار استفاده از دستگاه حاوی گرانولهای جاذب اتیلن است به همراه بستههای جاذب اتیلن است و به عکس کمترین سفتی بافت میوه (61/2 نیوتن)، بیشترین کاهش وزن (20/15 درصد)، بیشترین مواد جامد انحلالپذیر (38/24 درصد)، بیشترین قهوهای شدن دم میوه (75 درصد)، و بیشترین کاهش در میزان اسیدیته کل (17/0) مربوط به تیمار بدون استفاده از دستگاه و یا بستههای جاذب اتیلن بود. بنابراین استفاده از نانوگرانولهای پرمنگنات پتاسیم به عنوان یکی از جاذبهای هورمون اتیلن، از افت وزنی، کاهش اسیدیتة قابل تیتر شدن و سفتی بافت، افزایش pH و بریکس، و قهوهای شدن دم میوه و کاهش کیفیت رنگ میوه جلوگیری میکند و سبب افزایش عمر انبارمانی گیلاس میشود.
سعید ملک؛ محسن حیدری سلطان‌آبادی؛ مرتضی خان‌احمدی؛ حمیدرضا قزوینی؛ عادل میرمجیدی؛ محمد شاهدی؛ اصغر کرمانی
دوره 9، شماره 3 ، آذر 1387، ، صفحه 107-122
چکیده
بهمنظور ارزیابی روشهای تسریع در خشکشدن آلوچه با استفاده از خشککن آفتابی موجود در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد که تیمارهای آزمایش شامل روش تسریع در خشکشدن آلوچه در چهار سطح: 1- شاهد (بدون تیمار خاصی)، 2- سوراخ کردن مکانیکی، ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی روشهای تسریع در خشکشدن آلوچه با استفاده از خشککن آفتابی موجود در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد که تیمارهای آزمایش شامل روش تسریع در خشکشدن آلوچه در چهار سطح: 1- شاهد (بدون تیمار خاصی)، 2- سوراخ کردن مکانیکی، 3- بلانچینگ، و 4- استفاده از روغن استرالیایی سرد و زمان خشکشدن آلوچه در 5 سطح: 1- زمان آغاز خشکشدن (زمان صفر)، 2- پس از گذشت 72 ساعت، 3- پس از گذشت 144 ساعت، 4- پس از گذشت 288 ساعت، 5- پس از گذشت 336 ساعت بودند. در پایان هر تیمار زمانی، مواد جامد انحلالپذیر ، درصد رطوبت، درصد اسیدیته، و تغییر وزن میوه اندازهگیری شد. آزمون کمی رنگ آلوچه و ارزیابی حسی رنگ، طعم، ظاهر، و مقبولیت کلی در محصول نهایی و ارزیابی حسی رنگ و ظاهر پس از دو ماه و پس از یک سال انبارمانی انجام شد. اندازهگیریهای دما در قسمتهای مختلف خشککن نشان داد که بالاترین دمای هوای ورودی، خروجی و داخل میوه بهترتیب 70، 60 ، و 51 درجة سانتیگراد است. بررسیها نشان داد که تیمار سوراخ کردن مکانیکی و شاهد روندی مشابه در خشککردن میوه دارند درحالیکه تیمار روغن استرالیایی سرد سرعت بیشتری به خشکشدن میوه میدهد. تیمار بلانچینگ به نامطلوب شدن کیفیت میوه منجر شد. مقایسة میانگینهای شاخصهای کمی رنگ میوه نشان داد که محصول تیمارهای شاهد و سوراخ کردن مکانیکی بیشترین تیرگی، تیمار بلانچینگ بیشترین قرمزی، و تیمار روغن استرالیایی بیشترین زردی را دارد. نتایج آزمونهای حسی نشان داد که از نظر طعم و مقبولیت کلی، داوران به روش روغن استرالیایی سرد بهترین امتیاز را دادهاند. نتایج آزمونهای حسی پس از دو ماه انبارمانی نشان داد که از نظر رنگ، روش سوراخ کردن مکانیکی بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده است.
