نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سعید مینایی ¹
• میثم ستاری نجف آبادی ²
• محمد حسین عزیزی ³
• حامد افشاری ⁴

¹ دانشیار گروه مکانیک ماشین‌های کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

² دانشجوی سابق کارشناسی ارشد گروه مکانیک ماشین‌های کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

³ دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه تربیت مدرس

⁴ استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

چکیده

در این پژوهش، ویژگی­های مکانیکی هفت نوع فیلم نانویی با درصدهای مختلف نقره و رس- نقره، شامل مدول الاستیسیته، مقاومت کششی، چغرمگی، درصد کشیدگی تا پاره شدن، مقاومت در برابر رشد پارگی، و رنگ فیلم‌های نانویی بررسی شده و با فیلم شاهد (فاقد ذرات نانو) مقایسه شد.  نتایج نشان داد که با به­کار بردن ذرات نانویی در فیلم پلی­اتیلن با دانسیتة پایین LDPE))، مدول­الاستیسیته، مقاومت کششی و مقاومت در برابر رشد­پارگی، به میزان 4/1 تا 5/2 برابر افزایش می­یابد
در­حالی‌که درصد ­کشیدگی تا پاره شدن و چغرمگی، به ­میزان 1/1 تا 4 برابر کاهش خواهد یافت.  اثر نوع فیلم نانویی بر مدول الاستیسیته، مقاومت کششی و مقاومت در برابر رشد پارگی در سطح 99/0 و درصد میزان کشیدگی تا پاره شدن و چغرمگی فیلم، در سطح 95/0 معنادار است.  با بررسی پارامتر­های مربوط به رنگ و به ­دست آوردن اختلاف رنگ کلی فیلم­ها (∆E)، مشخص شد که فیلم دارای 1000 قسمت در میلیون نانو نقره (S2)، در مقایسه با سایر فیلم­ها رنگ بیشتری دارد.  کمترین اختلاف رنگ کلی مربوط به فیلم شاهد است.  اختلاف رنگ کلی در فیلم­های نانو نقره، با افزایش درصد نقره افزایش می­یابد، ولی در فیلم­های ترکیبی با افزایش درصد رس کاهش نشان می­دهد. در مجموع، با توجه به نتایج آزمون رنگ، فیلم شاهد (فاقد ذرات نانو) و فیلم دارای 1000 قسمت در میلیون نانو نقره (S2)، بهترین و بدترین نوع فیلم شناخته شدند. در مجموع، فیلم نانویی ترکیبی 3 درصد (SC3)، دارای «500 قسمت در میلیون نقره-450 قست در میلیون رس» از نظر خواص مکانیکی، نسبت به سایر فیلم­ها در سطحی قابل قبول­تر قرار دارد، اما مشکل عمده­­ای که دارد، رنگ تیرة آن به­ دلیل وجود ذرات رس است که ممکن است برای بسته­بندی برخی مواد غذایی (که رنگ بسته نقش مهمی دارد) مناسب نباشد. در چنین مواردی، فیلم­های نانویی ترکیبی با درصد کمتر ذرات رس می­تواند به­کار برده شود وگرنه باید به دنبال راه­های رفع تیرگی آن بود.