مدیریت شبکه های آبیاری
حسین ربانیها؛ عبدالمجید لیاقت؛ مسعود سلطانی
چکیده
یکی از عوامل تهدیدکننده برای منابع آب شیرین، پیشروی آب شور و نفوذ آن به سفرۀ آب زیرزمینی است. برای کنترلاین پدیده، در این پژوهش سه راهکار زهکش حائل زیرزمینی، زهکش حائل روباز و پردۀ آب‌بند با استفاده از مدل واسنجی شده HYDRUS_2Dبررسی و ارزیابی شد. نتایج بررسیها نشان داد محل قرارگیری زهکش روباز و زیرزمینی اثر قابل توجهی روی خروج آب و ...
بیشتر
یکی از عوامل تهدیدکننده برای منابع آب شیرین، پیشروی آب شور و نفوذ آن به سفرۀ آب زیرزمینی است. برای کنترلاین پدیده، در این پژوهش سه راهکار زهکش حائل زیرزمینی، زهکش حائل روباز و پردۀ آب‌بند با استفاده از مدل واسنجی شده HYDRUS_2Dبررسی و ارزیابی شد. نتایج بررسیها نشان داد محل قرارگیری زهکش روباز و زیرزمینی اثر قابل توجهی روی خروج آب و املاح از مرز هر دو آبخوان شور و شیرین دارد. مشخص شد با تغییر محل زهکش از نزدیکی مخزن آب شور به مخزن آب شیرین، مقدار آب زهکشی شده با زهکش روباز و زیرزمینی به ترتیب 5/6 و 8/5 متر مکعب بر متر کاهش مییابد، و در حالتی که زهکش روباز در فاصلۀ 90 سانتیمتری از مخزن آب شیرین و عمق 5 سانتیمتری از کف قرار داشته باشد، مقدار تبخیر از سطح خاک در کل مدت شبیهسازی بیشتر از مقدار تبخیر در حالت بدون زهکش است و باعث افزایش شوری در محیط بین دو آبخوان میشود. مشاهده شد نصب پردۀ آب‌بند تا عمقهای 55، 65 و 70 سانتیمتر به ترتیب باعث کاهش 6، 15 و 88 درصد ورود جریان آب شور میشود. بهکارگیری روشها استفاده شده در این پژوهش به منظور جلوگیری از پیشروی شوری، جوانب مختلف محیط زیستی در بر دارد و باید با توجه به شرایط هر منطقه و اهمیت آن یکی از راهکارهای موجود انتخاب شود.
