رضا مغانلو؛ محمد ذونعمت-کرمانی؛ غلامعباس بارانی؛ امین مهدوی میمند
چکیده
در این پژوهش به بررسی آزمایشگاهی اثر تغییر شکل دهانه‌ی ورودی لوله‌ی مکش بر راندمان تخلیه‌ی رسوب از مخازن سد با بکارگیری روش هیدروساکشن (سیفون-لایروبی) پرداخته شده است. به این منظور آزمایش‌های مختلفی با لولههای مکش به قطر 3 سانتی‌متر در دو طرح 1) دهانه‌های ساده با مقطع دایره‌ای شکل به عنوان وضعیت آزمایش شاهد و 2) دهانه گوه‌ای‌شکل ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی آزمایشگاهی اثر تغییر شکل دهانه‌ی ورودی لوله‌ی مکش بر راندمان تخلیه‌ی رسوب از مخازن سد با بکارگیری روش هیدروساکشن (سیفون-لایروبی) پرداخته شده است. به این منظور آزمایش‌های مختلفی با لولههای مکش به قطر 3 سانتی‌متر در دو طرح 1) دهانه‌های ساده با مقطع دایره‌ای شکل به عنوان وضعیت آزمایش شاهد و 2) دهانه گوه‌ای‌شکل ایجاد شده درمیان دهانه‌ی لوله با چهار زاویه‌ی گوه 15، 30، 45 و 60 درجه نسبت به امتداد لوله‌ی مکش و در سه وضعیت قرارگیری قائم در فواصل 2 سانتی‌متر بالای سطح رسوب، مماس بر سطح رسوب و 2 سانتی‌متر زیر سطح رسوب انجام شد. نتایج آزمایشها نشان داد با فرض ثابت بودن زاویه‌ی انحراف دهانه‌ی لوله نسبت به امتداد لوله (α) با افزایش نسبت فاصله‌ی دهانه‌ی لوله‌ی مکش نسبت به سطح رسوبات به قطرلوله مکش(Hp/Dp)، نسبت حجم حفره شکل‌گرفته (Λ/Dp3) و غلظت رسوبات خروجی کاهش می‌یابد. همچنین در قیاس با آزمایش شاهد، میزان رسوب تخلیه شده در α با مقادیر 15 و 30 درجه کاهش یافت؛ این درحالی است که در °60=α (در تمامی نسبت‌های (Hp/Dp) و°45=α در (تنها در 0=(Hp/Dp) افزایش تخلیه رسوب مشهود بود. همچنین نتایج آزمایشها نشان داد که با افزایش مقدار زاویه انحراف دهانه مکش، حجم رسوب لایروبی شده و میزان غلظت رسوبات خروجی افزایش می‌یابد. یافته‌های کلی تحقیق بیانگر آنست که در نظر داشتن زاویه °60 =α و قرارگیری دهانه مکش در زیر سطح رسوبات، بیشترین کارایی را در فرآیند تخلیه رسوب در پی خواهد داشت.
سید محمد حسن سعیدی؛ مجید رحیم پور؛ محمد ذونعمت-کرمانی؛ محمدرضا مددی
چکیده
سرریز کلید پیانویی سازه‌ای است که سطح و دبی جریان را تنظیم میکند و قابلیت استقرار در مخازن سد‌ها و کانال‌ها را داراست. ویژگی اصلی این سرریز توانایی عبور دادن دبی زیاد بهازای بار آبی اندک است. این نوع سرریز با توجه به خصوصیات هندسی، در چهار نوع A، B، C و D طبقه بندی میشود. در پژوهش حاضر برای بررسی تأثیر عرض کلید‌های ورودی و خروجی ...
بیشتر
سرریز کلید پیانویی سازه‌ای است که سطح و دبی جریان را تنظیم میکند و قابلیت استقرار در مخازن سد‌ها و کانال‌ها را داراست. ویژگی اصلی این سرریز توانایی عبور دادن دبی زیاد بهازای بار آبی اندک است. این نوع سرریز با توجه به خصوصیات هندسی، در چهار نوع A، B، C و D طبقه بندی میشود. در پژوهش حاضر برای بررسی تأثیر عرض کلید‌های ورودی و خروجی بر مشخصههای هیدرولیکی جریان، 16 مدل فیزیکی از سرریزهای کلید پیانویی نوع A و D ساخته شد. برای دستیابی به اهداف این پژوهش، بیش از 300 آزمایش روی یک کانال آزمایشگاهی اجرا و نشان داده شد که بهازای بار آبی مشخص، سرریز نوع A، نسبت به سرریز نوع D، ظرفیت تخلیه بالاتری دارد. همچنین معلوم شد هندسۀ خاص سرریز نوع A ، مانع تشکیل پدیدۀ مخرب جریان موجکی روی آن میشود. بر اساس یافته‌های پژوهش، مشخص شد که مدل سرریز با نسبت عرض کلید‌های ورودی به خروجی برابر 66/1، در مقایسه با مدلهای دیگر، تا 30 درصد عملکرد بهتری دارد.
ادیب حاج محمدی؛ محمد ذونعمت-کرمانی؛ مجید رحیم پور
چکیده
آبشستگی موضعی در اطراف لوله های عبوری از بستر رودخانهها بهدلیل تحمیل خسارتهای زیاد اقتصادی، زیستمحیطی و اجتماعی که در پی دارد همواره مورد توجه محققان و طراحان این سازهها بوده است. این پژوهش با هدف بررسی جامع الگوی جریان، مکانیزم آبشستگی و توسعۀ زمانی چالۀ آبشستگی در اطراف لولههای مستغرق تحت جریان یکسویه، در ...
بیشتر
آبشستگی موضعی در اطراف لوله های عبوری از بستر رودخانهها بهدلیل تحمیل خسارتهای زیاد اقتصادی، زیستمحیطی و اجتماعی که در پی دارد همواره مورد توجه محققان و طراحان این سازهها بوده است. این پژوهش با هدف بررسی جامع الگوی جریان، مکانیزم آبشستگی و توسعۀ زمانی چالۀ آبشستگی در اطراف لولههای مستغرق تحت جریان یکسویه، در آزمایشگاه تحقیقاتی هیدرولیک و سازههای آبی بخش مهندسی آب دانشگاه شهید باهنرکرمان اجرا شد. آزمایشها برای دو حالت لوله منفرد و دوتائی موازی در فاصلههای مختلف از یکدیگر و در شرایط هیدرولیکی متفاوت صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که در اثر برخورد جریان با لولۀ منفرد، فرآیند آبشستگی با شکلگیری یک جریان نشتی زیرسطحی از بالادست بهسمت پایین‌دست لوله آغاز میشود و بعد از آن شکلگیری فرسایش تونلی و عبور جت جریان از زیر لوله عامل اصلی توسعۀ طولی و عمقی چاله آبشستگی است. در حالت دوتائی موازی، بسته به فاصلۀ بین دو لوله، پروفیلهای مختلفی برای چالۀ آبشستگی مشاهده میشود. نشان داده شد که با تغییر فاصلۀ نسبی بین دو لوله از S/D=0 به S/D=2، حداکثر عمق آبشستگی برای دبی 28 لیتر بر ثانیه به‌ترتیب 50 درصد و 44 درصد افزایش می‌یابد. در این حالت (دوتائی)، اندرکنش جریان و لولهها، سبب تضعیف گردابههای تشکیل شده در اطراف لولهها میشود و بدینترتیب عمق آبشستگی، در مقایسه با حالت لوله منفرد، کمتر است بهطوریکه حداکثر عمق آبشستگی در حالت لوله منفرد، 27/1 برابر مقدار متناظر آن در حالت لولههای دوتائی است.
