سید مهدی هاشمی؛ مهدی اروجلو؛ سونیا صادقی؛ اسماعیل ادیب مجد
چکیده
شبکۀ آبیاری رودشت در پاییندست رودخانۀ زایندهرود واقع شده است و کلیۀ نوسانات آبدهی رودخانه عیناً به شبکه وارد میشود. این امر سبب ایجاد جریان ورودی نوسانی به کانال اصلی شده و از اینرو بهبود شیوۀ بهره برداری به منظور کاهش اثر نوسانات ورودی در دستور کار بهرهبرداری این شبکه قرار گرفته است. در این تحقیق، بهره گیری از ...
بیشتر
شبکۀ آبیاری رودشت در پاییندست رودخانۀ زایندهرود واقع شده است و کلیۀ نوسانات آبدهی رودخانه عیناً به شبکه وارد میشود. این امر سبب ایجاد جریان ورودی نوسانی به کانال اصلی شده و از اینرو بهبود شیوۀ بهره برداری به منظور کاهش اثر نوسانات ورودی در دستور کار بهرهبرداری این شبکه قرار گرفته است. در این تحقیق، بهره گیری از سامانه توزیع تناسبی، با نام بومی سامانۀ لت در اصفهان، که بهعنوان یکی از جدیترین گزینههای جایگزینی دریچههای مدول نیرپیک در کانال اصلی شبکۀ رودشت معرفی شده است، بررسی شد. برای این منظور مدلهای ریاضی بهرهبرداری کانال اصلی شاخۀ شمالی شبکۀ رودشت برای سامانۀ آبگیری موجود، شامل آبگیرهای نیرپیک، و سامانه تناسبی ایجاد شد و عملکرد بهره برداری آنها در یک دورۀ واقعی بهرهبرداری در شرایط جریان ورودی نوسانی با استفاده از شاخصهای ارزیابی عملکرد کفایت، راندمان و عدالت مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در شرایط نوسانات شدید جریان ورودی، شاخص کفایت تحویل آب برای آبگیرهای پاییندست و شاخص راندمان برای آبگیرهای بالادست در هر دو سامانه تقریباً یکسان بهدست آمده است. همچنین شاخص عدالت توزیع، با اجرای سامانۀ تناسبی در مقایسه با سامانه آبگیر نیرپیک بهمیزان 19 درصد کاهش عملکرد نشان داده است. جمعبندی نتایج نشان میدهند که بهکارگیری سامانۀ لت بهعنوان آبگیر کانال اصلی تحت جریان ورودی نوسانی، در هر دو سناریوی نوسانات ورودی ملایم (25 درصد) و شدید (تا 75 درصد)، در مقایسه با سامانه آبگیرهای نیرپیک، سبب وخامت فرآیند توزیع آب شده است. بنابراین با توجه به شرایط بهرهبرداری شبکه آبیاری رودشت، سامانه لت گزینه مناسب تحویل و توزیع آب در این شبکه نمیباشد.
