ثمر بهروزی نیا؛ حجت احمدی؛ نادر عباسی؛ اکبر عرب جوادی
چکیده
زهکشی و بهبود پارامترهای مقاومتی خاک در اکثر پروژه‌های معدنی و ژئوتکنیکی اجتناب‌ناپذیر است. از اینرو، الکتروکینتیک ژئوسینتتیک بهعنوان یک فناوری بنیادین، قادر به افزایش پایداری و تثبیت خاک‌های ریزدانه است و از ترکیب عملکرد الکتروکینتیک و جریان الکترواسمز، بههمراه کاربرد ژئوسینتتیک‌ها بهدست می‌آید. در این پژوهش، برای ...
بیشتر
زهکشی و بهبود پارامترهای مقاومتی خاک در اکثر پروژه‌های معدنی و ژئوتکنیکی اجتناب‌ناپذیر است. از اینرو، الکتروکینتیک ژئوسینتتیک بهعنوان یک فناوری بنیادین، قادر به افزایش پایداری و تثبیت خاک‌های ریزدانه است و از ترکیب عملکرد الکتروکینتیک و جریان الکترواسمز، بههمراه کاربرد ژئوسینتتیک‌ها بهدست می‌آید. در این پژوهش، برای ارتقا و بهبود فرآیند الکتروکینتیک ژئوسینتتیک، الکترودی بر پایۀ ژئوتکستایل و به روش پلیمریزاسیون شیمیایی ساخته شد. بدین منظور، الیاف نارسانای ورقه ژئوتکستایل با بهرهگیری از پوشش‌دهی با پلیمر رسانای پیرول (با استفاده از دو نوع اکسیدان) و پلیمر رسانای آنیلین، بههمراه افزودن چهار نوع نانو ذرۀ متفاوت، به الیاف رسانا تبدیل گردید. برای ارزیابیکارایی الکترود ژئوسینتتیک، در مقایسه با الکترود مسی، مدلی فیزیکی طراحی و از رس کائولینیت اشباع پُر شد و تحت تاثیر فرآیند الکترواسمز زهکشی گردید. نتایج بهدستآمده نشان میدهد که پوشش‌دهی با پلیمر پیرول، تنها بهصورت تشکیل لایه در اطراف الیاف ژئوتکستایل بود و انسدادی در تخلخل الیاف ایجاد نکرد. بنابراین، غشای مذکور پس از پوشش‌دهی، قابلیت همزمان بهکارگیری بهعنوان فیلتر و الکترود را داراست و پس از اتمام فرآیند الکتروکینتیک و بدون خارجسازی از محیط، می‌تواند بهعنوان فیلتر در محیط خاکی باقی بماند. نتایج این بررسی همچنین نشان داد که در شرایط فرآیند الکترواسمز، الکترود ژئوسینتتیک با حداقل مقاومت اندازه‌گیری شده 670 اهم در حداکثر فشار 083/0 (کیلوگرم.نیرو بر سانتی‌مترمربع)، قادر به زهکشی 43 میلی‌لیتر آب است که در مقایسه با الکترود مسی و شرایط مشابه، تنها 14 درصد کاهش داشته است.
سعید داداشی؛ سیدمحمد موسوی سیدمحمد موسوی؛ زهرا امام‌جمعه؛ عبدالرسول ارومیه‌ای
چکیده
هدف مطالعه حاضر توسعه نانوکامپوزیت‌های جدید بهبود یافته بر پایه بیوپلیمر پلیلاکتیکاسید (PLA) است. برای رسیدن به این هدف، نانو کامپوزیت‌های PLAبا استفاده از نانوذرات رسی و سلولزی در سطوح مختلف با روش کستینگ تهیه شدند و خواص حرارتی، نفوذپذیری نسبت به بخار آب (WVP) و ساختار آنها ارزیابی شد. نتایج آزمون حرارتی (DSC) نشان میدهد ...
بیشتر
هدف مطالعه حاضر توسعه نانوکامپوزیت‌های جدید بهبود یافته بر پایه بیوپلیمر پلیلاکتیکاسید (PLA) است. برای رسیدن به این هدف، نانو کامپوزیت‌های PLAبا استفاده از نانوذرات رسی و سلولزی در سطوح مختلف با روش کستینگ تهیه شدند و خواص حرارتی، نفوذپذیری نسبت به بخار آب (WVP) و ساختار آنها ارزیابی شد. نتایج آزمون حرارتی (DSC) نشان میدهد که نقطه انتقال شیشهای (Tg)، نقطه ذوب (Tm) و درصد کریستالیزاسیون (χ%)PLA خالص، به ترتیب 83/53، 95/153 درجة سلسیوس و 36/41 درصد است. در اثر الحاق نانوذرات رس، نقطه انتقال شیشهای و درصد کریستالیزاسیون روند صعودی دارند در حالیکه نقطه ذوب تغییر محسوسی نشان نمیدهد. نانو ذره سلولز میکروکریستال به دلیل ناسازگار بودن با بستر پلیمری تأثیری بر خواص حرارتی ندارد. نفوذپذیری نسبت به بخار آب در PLAخالص بالاست که با افزودن نانوذرات رس به آن، به شدت کاهش مییابد به طوریکه در نمونه حاوی 7 درصد به مقدار 11-10X 92/0 رسیده است. سلولز میکروکریستال (MCC) به دلیل ماهیت آب دوست بودن، منجر به افزایش چشمگیر نفوذپذیری به بخار آب فیلمها گردید. تصاویر SEMتهیه شده از نمونهها نیز نتایج قبلی را تأیید میکنند.
