محمد غلامی‌پرشکوهی؛ سعید مینایی؛ علیمحمد برقعی؛ علیرضا بصیری
دوره 8، شماره 4 ، اسفند 1386، ، صفحه 65-80
چکیده
یکی از مهمترین مراحل تولید کشمش، خشککردن انگور است. در این مرحله، رطوبت اولیة محصول به 15 تا 17 درصد بر پایة خشک کاهش می‌یابد. دستیابی به شرایط بهینه در فرایند خشککردن می‌تواند اثر مهمی بر زمان فراوری و بهبود شاخصهای کیفی این محصول داشته باشد. دما، سرعت جابهجایی هوای گرم، و روش آماده سازی محصول از عوامل اصلی فرایند ...
بیشتر
یکی از مهمترین مراحل تولید کشمش، خشککردن انگور است. در این مرحله، رطوبت اولیة محصول به 15 تا 17 درصد بر پایة خشک کاهش می‌یابد. دستیابی به شرایط بهینه در فرایند خشککردن می‌تواند اثر مهمی بر زمان فراوری و بهبود شاخصهای کیفی این محصول داشته باشد. دما، سرعت جابهجایی هوای گرم، و روش آماده سازی محصول از عوامل اصلی فرایند خشکشدن انگور محسوب میشوند و تاثیری مهم در کیفیت محصول نهایی دارند. در این تحقیق، اثر دما در چهار سطح 50، 60، 70، و 80 درجة سانتیگراد، سرعت جابهجایی هوای گرم در سه سطح 1، 2، و3 متر بر ثانیه و روش آمادهسازی محصول در چهار سطح: بدون آمادهسازی، آمادهسازی با آب داغ، آمادهسازی با کربنات پتاسیم 5 درصد و روغن زیتون 4/0 درصد، و آمادهسازی با هیدروکسید سدیم 5/0 درصد بر زمان و آهنگ خشکشدن انگور بیدانه سفید بررسی شد. ضریب نفوذ و انرژی فعال‌سازی نیز تعیین شد. نتایج نشان داد که پارامترهای دما، سرعت جابهجایی هوا، و آمادهسازی محصول تاثیرات بسیار معنیداری بر زمان و متوسط آهنگ خشکشدن محصول دارند. تاثیر روش آمادهسازی بر فرایند خشکشدن انگور بسیار زیاد است و در برخی دماها، زمان خشکشدن را تا 69 درصد کاهش می‌دهد. افزایش دما نیز در برخی از روشهای آمادهسازی تا 66 درصد زمان خشکشدن را کاهش می‌دهد. افزایش سرعت جابهجایی هوای گرم نیز می‌تواند تا حدود 6/8 درصد زمان خشکشدن محصول را کاهش دهد.
محمدعلی نجاتیان
دوره 8، شماره 3 ، آذر 1386، ، صفحه 31-50
چکیده
میوة انگور، به مقدار زیاد و به شکلهای مختلف (تازهخوری، کشمش، سرکه، شیره، آبمیوه، غوره، و غیره) مصرف میشود. هر سال نیز مقادیر قابل توجهی انگور در انبارها و سردخانهها نگهداری میشود تا خارج از فصل به بازار عرضه شود. این نوع انگورها با کاهش شدید کیفیت و وزن همراه هستند. این طرح با هدف بررسی عوامل مختلف مؤثر در ...
بیشتر
میوة انگور، به مقدار زیاد و به شکلهای مختلف (تازهخوری، کشمش، سرکه، شیره، آبمیوه، غوره، و غیره) مصرف میشود. هر سال نیز مقادیر قابل توجهی انگور در انبارها و سردخانهها نگهداری میشود تا خارج از فصل به بازار عرضه شود. این نوع انگورها با کاهش شدید کیفیت و وزن همراه هستند. این طرح با هدف بررسی عوامل مختلف مؤثر در عمر انبارمانی انگور و دستیابی به اطلاعات بیشتر دربارة شرایط و احتیاجات بهینه لازم برای حفظ کیفیت و کمیت میوه انگور پس از برداشت به منظور افزایش دورة نگهداری آن در سردخانه و به حداقل رساندن میزان ضایعات کیفی و کمی آن به هنگام عرضه به بازار در خارج از فصل اجرا شد. بدین منظور دو رقم انگور فخری و شصت عروس انتخاب شدند که از ارقام کاملاً دیررس با قابلیت نگهداری بالا و متداول در قزوین هستند. این دو رقم انگور تحت تأثیر تیمارهایی مانند ضدعفونی با محلول قارچکش قبل یا بعد از برداشت، تیمار گازSO2 قبل از انتقال به سردخانه و اثر متقابل آنها قرار گرفتند. ارقام آزمایشی سپس در جعبههای با گنجایش 3 و 6 کیلوگرم برای مدت 30، 60، و 90 روز در دمای 1±0 درجة سانتیگراد در سردخانه نگهداری شدند. قبل از قرار دادن جعبهها در سردخانه، متغیرهای مانند وزنتر، مقدار مواد جامد انحلالپذیر (TSS) و کیفیت ظاهری هر تیمار یادداشت و پس از خروج از سردخانه علاوه بر متغیرهای فوق، میزان کاهش وزن، آلودگی به بیماریها، و درصد میوههای سالم اندازه‌گیری شد. برای اجرای آزمایش از طرح فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار و برای مقایسة میانگین از آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان داد که رقم شصت عروس خواص انبارمانی بهتری نسبت به رقم فخری دارد. بنابراین، برای نگهداری در سردخانه و عرضه به بازار در خارج از فصل مناسبتر است. همچنین نشان داده شده که تدخین با گاز SO2 در کنترل رشد کپک و همچنین حفظ درصد بالاتر میوة سالم و قابل عرضه به بازار بسیار مؤثرتر از سایر روشهای ضدعفونی است. هرچند غوطهورسازی انگور در قارچکش پس از برداشت نیز در رتبة دوم اهمیت قرار میگیرد. جعبههای 3 کیلوگرمی به دلیل آلودگی بسیار کمتر به کپک و باقی گذاشتن درصد بالاتری از میوههای سالم، برای انبار کردن میوة انگور مناسبتر هستند، هرچند درصد کاهش وزن میوه در جعبههای 3 کیلوگرمی بیشتر از 6 کیلوگرمی است. مدت زمان انبارمانی تأثیر زیادی بر کلیة صفات (متغیرها) دارد به طوری که با افزایش زمان نگهداری میوه در انبار کیفیت و کمیت آن کاهش می‌یابد.
محمد جلینی
دوره 7، شماره 3 ، آذر 1385، ، صفحه 70-78
چکیده
هدف از اجرای این تحقیق، بررسی تأثیر مقدار آب آبیاری و روش آبیاری قطرهای روی عملکرد انگور و تعیین کارآیی مصرف آب است. آزمایش در قالب بلوکهای کامل تصادفی و به صورت فاکتوریل در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گلمکان وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان پیاده شد. فاکتورهای طرح شامل مقادیر آب در ...
بیشتر
هدف از اجرای این تحقیق، بررسی تأثیر مقدار آب آبیاری و روش آبیاری قطرهای روی عملکرد انگور و تعیین کارآیی مصرف آب است. آزمایش در قالب بلوکهای کامل تصادفی و به صورت فاکتوریل در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گلمکان وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان پیاده شد. فاکتورهای طرح شامل مقادیر آب در سه سطح (50، 75 و 100 درصد آب مورد نیاز گیاه) و استفاده از آبیاری قطرهای به دو روش (قطرهای و تیپ) بود. فاصلة نهالها روی ردیف 2 متر و فاصله ردیفها از هم 5/2 متر انتخاب گردید. برای هر تیمار 4 ردیف با 6 نهال روی هر ردیف در نظر گرفته شد. در فروردین ماه 1378 نهالهای ریشهدار انگور رقم سلطانی (کشمشی) غرس شد. روش آبیاری در سال 1378 سطحی بود و سیستم آبیاری قطرهای و تیپ از سال 1379 اجرا شد. نیاز آبی انگور از سند ملی آب استخراج و با در نظر گرفتن درصد سایه انداز، میزان آن در هر آبیاری تعیین شد. عملکرد انگور در سالهای 78، 79 و 80 قابل توجه نبود. نتایج آنالیز مرکب عملکرد در سالهای 81، 82 و 83 نشان داد که بین دو روش آبیاری قطرهای و تیپ از نظر آماری اختلاف معنیداری وجود ندارد، اما بین سطوح مختلف آب مصرفی اختلاف معنیدار است. سطوح 100، 75 و 50 درصد آب مصرفی به ترتیب با عملکرد 597/8 ، 705/7 و 827/4 تن در هکتار در گروههای آماری A ، B و C قرار گرفتند. عملکرد در دو سطح 75 و 50 درصد آب مصرفی نسبت به سطح 100 درصد به ترتیب حدود 13و 43 درصد کاهش داشته است. از نظر کارایی مصرف آب نیز بین روشهای آبیاری اختلاف معنیدار وجود نداشت ولی بین درصد مقادیر آب آبیاری در سطح 1 درصد اختلاف معنیدار بود. سطح 75 درصد آب مصرفی با میزان کارایی 844/1 کیلوگرم انگور به ازای یک مترمکعب آب بیشترین مقدار را دارا بود و بعد از آن سطوح 50 و 100 درصد آب آبیاری به ترتیب با کارایی 720/1و 574/1 کیلوگرم بر مترمکعب قرار گرفتند، به عبارت دیگر، کارایی مصرف آب در سطوح 75 و 50 درصد آب مصرفی نسبت به سطح 100درصد به ترتیب حدود 17و 9 درصد بیشتر بوده است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که در مواقعی کمبود آب جدی نیست آبیاری کامل و در زمان مواجه با کمبود آب، سطح 75 درصد آب مصرفی با توجه به میزان عملکرد، میزان آب مصرفی، و کارایی مصرف آب قابل توصیه است.
پروین شرایعی؛ محمدعلی شاه بیک؛ علی مختاریان
دوره 5، شماره 3 ، آذر 1383، ، صفحه 1-16
چکیده
در این تحقیق به منظور بررسی تأثیر ورقههای گریپ گارد بر کیفیت انگور و کنترل بیماریهای انباری در سردخانه طرحی به صورت آزمایش فاکتوریل با پایة کاملاً تصادفی با سه تکرار روی ارقام کلاهداری و کج انگوری به اجرا درآمد. ورقههای گریپ‌گارد حاوی0، 4، 7 و10 درصد محلول متابیسولفیت سدیم در دو ردیف، ته و وسط، جعبهها قرار داده شدند. ...
بیشتر
در این تحقیق به منظور بررسی تأثیر ورقههای گریپ گارد بر کیفیت انگور و کنترل بیماریهای انباری در سردخانه طرحی به صورت آزمایش فاکتوریل با پایة کاملاً تصادفی با سه تکرار روی ارقام کلاهداری و کج انگوری به اجرا درآمد. ورقههای گریپ‌گارد حاوی0، 4، 7 و10 درصد محلول متابیسولفیت سدیم در دو ردیف، ته و وسط، جعبهها قرار داده شدند. جعبههای تیمار شده به مدت 3 ماه در دمای صفر درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90-95 درصد نگهداری شدند. هر ماه یک بار میزان آلودگی قارچی، پوسیدگی حبه‌ها، میزان‌کل مواد جامد قابل حل، اسید قابل تیتر، pH، درصد قند و درصد رطوبت و در پایان ماه سوم مقدار گوگرد باقیمانده، ویتامین ث، و خصوصیات ارگانو‌لپتیکی اندازه‌گیری شد. نتایج آزمایشها نشان داد که درصد آلودگی قارچی و درصد پوسیدگی در اثر استفاده از ورقههای گریپ گارد کاهش می‌یابد. استفاده از این ورقه‌ها باعث تغییر در میزان مواد جامد قابل حل و کاهش اسید قابل تیتر میشود و از افزایش pH در مدت نگهداری جلوگیری می‌کند. میزان ویتامین ث در اثر افزایش غلظت محلول متابیسولفیت سدیم افزایش پیدا می‌کند. با توجه به نتایج حاصل، استفاده از ورقههای گریپ گارد حاوی 10 در‌صدمحلول متابیسولفیت سدیم باعث حفظ بهتر خصوصیات کمی و کیفی انگور میشود. میزان با‌قیماندة دی اکسید گوگرد در پایان ماه سوم نگهداری در حد استاندارد بود و حفظ این خصوصیات در رقم کلاهداری خیلی بهتر از رقم کج انگوری مشاهده شد. نتایج استفاده از ورقههای گریپ‌گارد حاوی 7 درصد محلول متابیسولفیت سدیم در ردة دوم قرارگرفت.
