حمیدرضا گازر؛ امیرحسین شیرانی راد
چکیده
به‌منظور کاهش زمان خشک شدن و ارتقای شاخصهای کیفی بذور خشک شده از روشهای مختلف استفاده میشود که هوا دهی مناسب با سیالسازی محصول به‌هنگام خشک شدن از آن جمله است. در این تحقیق با استفاده از یک دستگاه خشک‌کن بستر سیال آزمایشگاهی، بذور کلزا با20 درصد رطوبت بر پایة وزن خشک، در محدوده دمایی30 تا 60 درجه سلسیوس با بازههای دمایی ...
بیشتر
به‌منظور کاهش زمان خشک شدن و ارتقای شاخصهای کیفی بذور خشک شده از روشهای مختلف استفاده میشود که هوا دهی مناسب با سیالسازی محصول به‌هنگام خشک شدن از آن جمله است. در این تحقیق با استفاده از یک دستگاه خشک‌کن بستر سیال آزمایشگاهی، بذور کلزا با20 درصد رطوبت بر پایة وزن خشک، در محدوده دمایی30 تا 60 درجه سلسیوس با بازههای دمایی 10 درجه سلسیوس، در سه حالت بستر ثابت، شروع سیالسازی و بستر سیال خشک شدند. با در نظر گرفتن تأثیر تغییرات دما و حالت بستر بر سینتیک خشک شدن دانهها، صفاتی از قبیل درصد جوانه زنی نهایی(قوة نامیه)، درصد سبز شدن، شاخص سطح برگ گیاهچه، و وزن خشک گیاهچه در بذور تحت تیمارهای آزمایشی به‌همراه تیمار شاهد (خشک و آماده نشده) ارزیابی شد. نتایج به‌دست آمده مؤید تأثیرگذاری معنیدار دما و سیالسازی بستر کلزا در حین فرآیند خشک کردن است. علاوه بر آن، تهویة مناسب در فرایند خشک کردن بذر کلزا با قرار دادن محصول در آستانة سیالسازی و بعد از آن، در تسریع فرآیند خشککردن محصول تأثیرگذار است. نتایج نشان داد که تغییرات بستر نیز در دماهای متفاوت روی کاهش زمان خشک شدن مؤثر است و سیالسازی زمان خشک شدن بذر را بیش از 23 درصد نسبت به‌حالت بستر ثابت کاهش میدهد. تغییر بستر از آستانة سیالسازی به سیال، تنها حدود 8 درصد زمان خشک شدن محصول را بالا میبرد. از این رو میتوان گفت که وقتی کاربرد دماهای بالا برای کیفیت محصول محدود است، با قرار دادن بذر در آستانة سیالسازی میتوان آن را با حداقل دما و صرف انرژی کمتر در زمانی کوتاه خشک کرد. بررسی اثر سیالسازی بذر در فرآیند خشک کردن برجوانه زنی و سبز شدن بذر کلزا نشان میدهد که در محدوده دمایی 30 تا 40 درجه سلسیوس میتوان بذور با رطوبت بالا را با روشهای آستانه سیالسازی خشک و قوه نامیه و توان رویش بذر کلزا را در حد استاندارد حفظ کرد.
فریبا بیات؛ حمیدرضا ذوالفقاریه
چکیده
با فرایند پرتوتابی میتوان از ضایعات سیر در انبارها جلوگیری کرد. زمان و دوز(مقدار) پرتو دو عامل موثر در انجام فرایند پرتوتابی هستند، بنابراین توده سیر سفید همدان 30 و 45 روز پس از برداشت با دوزهای 0، 25، 50، 75، 100، و 150 گری پرتوهای الکترون سریع پرتودهی شدند. طی8 ماه نگهداری در دو شرایط انبار سرد و کنترل نشده برخی عوامل کمی و کیفی سوخها ...
بیشتر
با فرایند پرتوتابی میتوان از ضایعات سیر در انبارها جلوگیری کرد. زمان و دوز(مقدار) پرتو دو عامل موثر در انجام فرایند پرتوتابی هستند، بنابراین توده سیر سفید همدان 30 و 45 روز پس از برداشت با دوزهای 0، 25، 50، 75، 100، و 150 گری پرتوهای الکترون سریع پرتودهی شدند. طی8 ماه نگهداری در دو شرایط انبار سرد و کنترل نشده برخی عوامل کمی و کیفی سوخها هر دو ماه یک مرتبه اندازه‌گیری و ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که در هر دو شرایط نگهداری، تیمارهای پرتو دیده علایم جوانه‌زنی بیرونی را بروز ندادند و جوانه‌زنی فقط در سیرچههای پرتو ندیده مشاهده شد. افت وزنی تیمارهای پرتو دیده کمتر از شاهد بود به‌طوری که پس از 300 روز نگهداری، میانگین افت وزنی سیر در هفته در انبار سرد برای دوزهای 50 گری و بالاتر و در انبار با شرایط کنترل نشده برای دوزهای 75 گری و بالاتر در محدودة پایین یعنی کمتر از 1 درصد قرار داشت. مقدار پیرووات کل بهویژه تا 120 روز پس از نگهداری، افزایش یافت ولی اختلاف معنیداری بین مقادیر آن در دوزهای مختلف پرتوتابی مشاهده نشد. بین سفتی بافت دوزهای مختلف پرتوتابی اختلاف معنیدار وجود نداشت، ولی دوزهای 50 گری و بالاتر در انبار سرد و دوزهای 75 گری و بالاتر در انبار با شرایط کنترل نشده، بیشترین مقادیر را داشتند. اثر زمانهای پرتوتابی یعنی 30 و 45 روز پس از برداشت، بر مقادیر سفتی بافت در هر دو شرایط نگهداری معنیدار نبود. تغییرات رنگ و پیرووات غیر آنزیمی در مدت نگهداری در هر دو شرایط افزایش یافت و تغییرات آنها در زمان پرتوتابی 45 روز پس از برداشت بیش از 30 روز پس از برداشت بود. در مجموع دوز مناسب بین هر دو زمان پرتوتابی برای نگهداری سیر در انبار سرد، 50 گری و در انبار با شرایط کنترل نشده 75 گری بود و برای هر دو شرایط نگهداری، پرتوتابی در زمان30 روز پس از برداشت مناسبتر تشخیص داده شد.
