مقاله پژوهشی
هیدرولیک
فاطمه محمودی منفرد؛ معصومه رستم آبادی؛ حجت الله یونسی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مطالعه عددی جریان در کانال مرکب واگرا با پوشش گیاهی و بررسی تغییر عمق نسبی بر مکانیزم جریان است. بدین منظور میدان جریان در کانال مرکب نامتقارن دارای سیلابدشت واگرا در دو حالت با پوشش گیاهی و بدون آن در اعماق نسبی متفاوت با مدل Flow3D شبیه‌سازی شده است. در سیلابدشت بدون پوشش گیاهی، درابتدای واگرایی سرعت متوسط عمقی در ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مطالعه عددی جریان در کانال مرکب واگرا با پوشش گیاهی و بررسی تغییر عمق نسبی بر مکانیزم جریان است. بدین منظور میدان جریان در کانال مرکب نامتقارن دارای سیلابدشت واگرا در دو حالت با پوشش گیاهی و بدون آن در اعماق نسبی متفاوت با مدل Flow3D شبیه‌سازی شده است. در سیلابدشت بدون پوشش گیاهی، درابتدای واگرایی سرعت متوسط عمقی در سیلابدشت حدود 80 درصد سرعت در کانال اصلی است و با پیشروی به سمت انتهای واگرایی این نسبت به تدریج افزایش یافته است، اما با وجود پوشش گیاهی و مقاومت آن در مقابل جریان، این نسبت حدود 30 تا 60 درصد است. مقدار کاهش متوسط عمقی سرعت در سیلابدشت به علت پوشش گیاهی نسبت به حالت بدون پوشش برای اعماق نسبی 0/15، 0/25 و 0/35 به ترتیب 85، 82 و 84 درصد بوده است و به تبع آن مقدار افزایش متوسط عمقی سرعت در کانال اصلی به علت پوشش گیاهی به ترتیب 12، 25 و 30 درصد بوده است. در حالت عدم وجود پوشش گیاهی، از ابتدا تا انتهای ناحیه واگرایی عمق جریان حدود 3/7 افزایش یافته است، اما با وجود پوشش گیاهی و ممانعت از ورود جریان به ناحیه سیلابدشت، افزایش عمق تدریجی و حدود 0/7 درصد است. حدود 80 درصد دبی از کانال اصلی و 20 درصد آن از سیلابدشت عبور نموده است. با افزایش عمق نسبی، دبی عبوری از سیلابدشت به 38 درصد رسیده است. وجود پوشش گیاهی در سیلابدشت، بین 4تا 9 درصد دبی عبوری از کانال اصلی را افزایش داده است.
مقاله پژوهشی
هیدرولیک
علی رنج بین؛ مهدی اسمعیلی ورکی؛ مریم نوابیان؛ شهرام نیازی
چکیده
از جمله پارامترهای مهمی که نقش حیاتی در پایداری زیست‌بوم‌های آبی و نیز فرآیندهای بهبود کیفی آب نظیر اکسیداسیون آهن و منگنز دارد، غلظت اکسیژن محلول (DO) است. یکی از روش‌های کارآمد برای افزایش میزان اکسیژن محلول در آب، استفاده از سازه‌های هواده است که با ایجاد اختلاط و آشفتگی در جریان آب، منجر به ورود حباب‌های کوچک هوا به داخل آب و ...
بیشتر
از جمله پارامترهای مهمی که نقش حیاتی در پایداری زیست‌بوم‌های آبی و نیز فرآیندهای بهبود کیفی آب نظیر اکسیداسیون آهن و منگنز دارد، غلظت اکسیژن محلول (DO) است. یکی از روش‌های کارآمد برای افزایش میزان اکسیژن محلول در آب، استفاده از سازه‌های هواده است که با ایجاد اختلاط و آشفتگی در جریان آب، منجر به ورود حباب‌های کوچک هوا به داخل آب و افزایش مقدار اکسیژن محلول شود. در این پژوهش تاثیر سرریز پلکانی به شکل هرمی که دارای پلکان‌های بدون آستانه، آستانه‌های پیوسته و کنگره‌ای با هندسه‌های مختلف بود بر افزایش مقدار اکسیژن محلول در دامنه دبی‌های مختلف به‌صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سرریز پلکانی- هرمی ساده، با افزایش دبی از حداقل تا حداکثر، مدت زمان رسیدن DO به سطح اولیه تا حدود 2 برابر کم می‌شود ولی این تغییر متناسب با افزایش نرخ دبی، افزایش نمی‌یابد. نصب آستانه‌های پیوسته و کنگره‌ای باعث کاهش عملکرد در دبی حداقل می‌شود ولی با افزایش دبی و به تبع آن، ضخامت تیغه‌های ریزشی جریان از سطوح پلکان‌ها، مدت زمان افزایش DO تا حدود 3 برابر کاهش می‌یابد. بررسی نتایج نشان داد به‌طور کلی سرریزهای پلکانی-هرمی با پلکان ساده می‌توانند تا 2/5 میلی‌گرم بر ثانیه در هر لیتر جریان ورودی به مخزن DO تزریق نمایند که این مقدار برای سرریزهای پلکانی-هرمی با آستانه ساده و کنگره‌ای بین 2/3 تا 2/7 میلی‌گرم بر ثانیه در هر لیتر می‌باشد.
