محمد حسین سعیدی‌راد؛ سید میثم مظلوم زاده
چکیده
خراسان جنوبی با سطح زیر کشت 14000 هکتار، ۹۸/۷ درصد از تولید زرشک ایران را دارد. آگاهی از زمان و روش مناسب برداشت و شیوة خشک کردن می‌تواند باعث تولید محصول با کیفیت بالاتر و ارتقای جایگاه این محصول در بازارهای داخلی و جهانی شود. در این تحقیق به منظور دستیابی به شرایط بهینه تولید، تأثیر سه عامل روش برداشت زرشک در سه سطح (شاخه‌بر، خوشه‌چینی، ...
بیشتر
خراسان جنوبی با سطح زیر کشت 14000 هکتار، ۹۸/۷ درصد از تولید زرشک ایران را دارد. آگاهی از زمان و روش مناسب برداشت و شیوة خشک کردن می‌تواند باعث تولید محصول با کیفیت بالاتر و ارتقای جایگاه این محصول در بازارهای داخلی و جهانی شود. در این تحقیق به منظور دستیابی به شرایط بهینه تولید، تأثیر سه عامل روش برداشت زرشک در سه سطح (شاخه‌بر، خوشه‌چینی، و ضربه‌ای)، زمان برداشت در سه سطح (اواسط مهرماه، اواخر مهرماه، و اواسط آبان ماه)، و روش خشک کردن در سه سطح (سایه خشک، آفتاب خشک، و صنعتی) روی کیفیت محصول تولیدی بررسی شد. نتایج نشان میدهد که جرم حجمی توده زرشک خشک شده، عامل ارزیابی پفکی بودن دانههای زرشک، تحت تأثیر روش برداشت و روش خشک کردن قرار دارد. برداشت به روش شاخه بر موجب تولید محصول با کمترین جرم حجمی توده به میزان 86/214 کیلوگرم بر مترمکعب و در نتیجه پفکیتر شدن دانه‌ها میشود. پارامتر رنگ سنجی A که نشاندهنده قرمزی دانههای زرشک است در روش آفتاب خشک و زمان برداشت اول کمترین و در روش سایه خشک و زمان برداشت سوم بیشترین میزان را دارد. در روش آفتاب خشک و صنعتی به علت آسیب رسیدن به رنگ دانههای زرشک، کیفیت رنگ محصول کاهش پیدا می‌کند. نتایج به دست آمده از آزمون حسی نیز مؤید این موضوع است و کارشناس‌ها بیشترین امتیاز را به نمونههای برداشت شده در روش خوشه‌چینی در زمان دوم برداشت و در روش سایه خشک دادهاند. کمترین امتیاز کارشناس‌ها به نمونههای برداشت شده در روش ضربه‌ای و زمان اول برداشت داده شده است که در مقابل نور آفتاب خشک شدهاند.
هادی واله قوژدی؛ سید رضا حسن بیگی بیدگلی؛ محمد حسین سعیدی‌راد؛ محمد حسین کیانمهر
دوره 11، شماره 3 ، آذر 1389، ، صفحه 41-54
چکیده
مقاومت برشی، انرژی لازم برای برش به ازای واحد سطح، همچنین نیرو و انرژی مورد نیاز برای کندن گل پارامترهایی مهم در طراحی و توسعة مکانیزمهای برداشت هستند. در این تحقیق تأثیر سرعت برش و زاویة تیزی تیغه بر مقاومت برشی و انرژی لازم برای برش به ازای واحد سطح ساقة زعفران(Crocus sativus L.) در رطوبتهای مختلف برش تعیین شد. تأثیر سرعت ...
بیشتر
مقاومت برشی، انرژی لازم برای برش به ازای واحد سطح، همچنین نیرو و انرژی مورد نیاز برای کندن گل پارامترهایی مهم در طراحی و توسعة مکانیزمهای برداشت هستند. در این تحقیق تأثیر سرعت برش و زاویة تیزی تیغه بر مقاومت برشی و انرژی لازم برای برش به ازای واحد سطح ساقة زعفران(Crocus sativus L.) در رطوبتهای مختلف برش تعیین شد. تأثیر سرعت کندن گل و سطوح مختلف سن گیاه بر نیرو و انرژی مورد نیاز برای کندن گل زعفران نیز بررسی شد. آزمایشها روی نمونههای جمعآوری شده از مزارع شهرستان کاشمر با استفاده از دستگاه کشش- فشار مواد بیولوژیک اجرا شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمایشهای فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که اثر زاویة تیزی و سرعت برش بر مقاومت برشی و انرژی مورد نیاز برای برش به ازای واحد سطح در سطح احتمال 1 درصد معنیدار است ولی اثر متقابل این عوامل معنیدار نیست. با افزایش زاویة تیزی از 17 به 24 درجه، مقاومت برشی از 130/0 به 190/0 مگاپاسکال و انرژی لازم به ازای واحد سطح برای برش ساقه از 305/0 به 443/0 میلی ژول بر میلیمتر مربع افزایش مییابد. با افزایش سرعت برش از 20 به 200 میلیمتر بر دقیقه میانگین مقاومت برشی از 179/0 به 158/0 مگاپاسکال و انرژی لازم برای برش به ازای واحد سطح ساقة گل از 467/0 به 340/0 میلی ژول بر میلیمتر مربع کاهش مییابد. با افزایش بیشتر سرعت برش (از 200 به 500 میلیمتر بر دقیقه)، مقاومت برشی و انرژی لازم برای برش کاهش پیدا نمیکند و بنابراین زاویة تیزی 17 درجه و سرعت برش 200 میلیمتر بر دقیقه برای برش ساقه زعفران توصیه میشود. نتایج همچنین نشان میدهد که با افزایش سرعت کندن از 50 تا 500 میلیمتر بر دقیقه، میانگین نیروی کندن از 339/0 به 459/0 نیوتن و مقاومت کششی از 169/0 به 229/0 مگاپاسکال و انرژی مصرفی به ازای واحد سطح از 473/0 به 914/1 میلیژول بر میلیمتر مربع افزایش مییابد، اما اثر سن گیاه بر نیروی کندن، مقاومت کششی، و انرژی لازم برای کندن گل به ازای واحد سطح معنیدار نیست. دادههای به دست آمده از این تحقیق در طراحی و توسعة مکانیزمهای برداشت زعفران کاربرد دارد.
محمد حسین سعیدی‌راد؛ احمد طباطبائی‌فر؛ فوژان بدیعی
دوره 11، شماره 2 ، شهریور 1389، ، صفحه 49-58
چکیده
زیرة سبز گیاهی یکساله و یکی از گیاهان زراعی مستعد برای مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران است. زیرة سبز به دلیل نیاز آبی کم و کوتاه بودن فصل رشد آن در سالهای اخیر مورد توجه کشاورزان قرار گرفته است. زیرة سبز در زمان برداشت مقاومت کمی در برابر ریزش دارد و اگر توجه نشود بخش عمدهای از محصول از دست میرود. دلیل ریزش دانه در ...
بیشتر
زیرة سبز گیاهی یکساله و یکی از گیاهان زراعی مستعد برای مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران است. زیرة سبز به دلیل نیاز آبی کم و کوتاه بودن فصل رشد آن در سالهای اخیر مورد توجه کشاورزان قرار گرفته است. زیرة سبز در زمان برداشت مقاومت کمی در برابر ریزش دارد و اگر توجه نشود بخش عمدهای از محصول از دست میرود. دلیل ریزش دانه در حین برداشت یا قبل از آن، کاهش نیروی اتصال دانه به بوته است. لذا به منظور بررسی: الف) عوامل مؤثر بر مقاومت دو سطح (در امتداد محور طولی دانه و عمود بر آن) و ب) نوع زیره (دیم و آبی) بر نیرو و انرژی لازم برای جدا کردن دانه از بوته این تحقیق عملی شد. نتایج نشان داد که میانگین نیرو و انرژی لازم برای کندن دانههای زیره از بوته به ترتیب برابر 995/0 نیوتن و 747/0 میلیژول است. همین مشخص شد که رطوبت مهمترین فاکتوری است که نیرو و انرژی مورد نیاز برای کندن دانة زیره را تحت تاثیر قرار میدهد به‌طوری‌که با افزایش رطوبت، نیرو و انرژی مورد نیاز برای کندن دانه افزایش مییابد. نتایج بررسی اثرهای دوگانة جهت کندن و رطوبت نشان داد که بیشترین اختلاف بین سطوح مختلف جهت کندن، در رطوبت 9/5 درصد است. در صورت اعمال نیرو در جهت عمود بر محور دانه، نیرو و انرژی مورد نیاز برای کندن دانه به ترتیب 26 و 20 درصد نسبت به حالت اعمال نیرو در امتداد محور دانه کاهش مییابد. همچنین کمترین اختلاف بین سطوح مختلف سرعت، در رطوبت 9/5 درصد است و در سطح رطوبت 5/13 درصد، اختلاف بین هر سه سطح سرعت معنیدار و بیشترین تأثیر سرعت بر انرژی کندن دانه زیره در این رطوبت است.
محمد حسین سعیدی‌راد؛ ارژنگ جوادی؛ عباس مهدی‌نیا
دوره 10، شماره 4 ، اسفند 1388، ، صفحه 51-60
چکیده
زیرة سبزگیاهی یکساله و یکی از گیاهان زراعی مناسب برای کشت در مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران است. برای جلوگیری از ریزش محصول در زمان برداشت، زیره سبز را در مرحله اول با دست یا داس برداشت میکنند و در مرحلة دوم و پس از خشک شدن ساقهها آن را چوبدست یا با حرکت دادن چهارپایان و تراکتورهای کوچک روی خرمن، میکوبند. این روش برداشت ...
بیشتر
زیرة سبزگیاهی یکساله و یکی از گیاهان زراعی مناسب برای کشت در مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران است. برای جلوگیری از ریزش محصول در زمان برداشت، زیره سبز را در مرحله اول با دست یا داس برداشت میکنند و در مرحلة دوم و پس از خشک شدن ساقهها آن را چوبدست یا با حرکت دادن چهارپایان و تراکتورهای کوچک روی خرمن، میکوبند. این روش برداشت زمان‌بر است، نیروی کار زیاد لازم دارد، به دلیل کوبش ناقص موجب از دست رفتن بخشی از محصول میشود، کیفیت محصول کاهش مییابد، و آلودگی محصول را به دنبال دارد. بنابراین به منظور دستیابی به پارامترهای طراحی خرمنکوب زیره، در این تحقیق اثر تیمارهای رطوبت محصول، نوع تیغة کوبنده، سرعت دورانی استوانة کوبنده، فاصلة بین کوبنده و ضدکوبنده، و آهنگ تغذیه بر درصد وزنی دانههای جدا شده، درصد خردشدگی ساقهها، و درصد پودرشدگی محصول بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش رطوبت از 7 به 13 درصد، میزان دانههای جدا شده از 85/92 به 39/90 درصد کاهش مییابد و افزایش رطوبت نیز باعث کاهش معنیدار درصد پودرشدگی محصول از 15/10 به 56/7 درصد میشود. با افزایش سرعت دورانی استوانة کوبنده از 700 به 900 دور در دقیقه، درصد وزن دانههای جدا شده، خردشدگی ساقهها، و پودرشدگی محصول افزایش مییابد. تیمار نوع تیغه تأثیر معنیداری بر درصد وزن دانههای جدا شده ندارد درحالی‌که درصد خردشدگی ساقهها و درصد پودرشدگی محصول در تیغههای نوع ساینده کمتر از نوع سوهانی است. با توجه به نتایج این تحقیق، استفاده از تیغههای ساینده با سرعت دورانی 900 دور در دقیقه و وجود رطوبت 7 درصد برای محصول زیره مناسبترین حالت برای کوبش است.
محمد حسین سعیدی‌راد؛ احمد طباطبائی‌فر؛ فوژان بدیعی
دوره 9، شماره 3 ، آذر 1387، ، صفحه 23-34
چکیده
بهمنظور تعیین مقاومت مکانیکی دانة زیره، در این تحقیق اثر عوامل مختلف شامل رطوبت، اندازة دانه، سرعت و جهت بارگذاری بر نیرو و انرژی لازم برای شکست دانه زیره تحت بارگذاری شبه استاتیکی مطالعه شد. نتایج نشان میدهد که رطوبت و جهت بارگذاری در سطح احتمال 1 درصد تأثیری معنیدار بر نیرو و انرژی لازم برای شکست دانه دارند. تأثیر اندازة ...
بیشتر
بهمنظور تعیین مقاومت مکانیکی دانة زیره، در این تحقیق اثر عوامل مختلف شامل رطوبت، اندازة دانه، سرعت و جهت بارگذاری بر نیرو و انرژی لازم برای شکست دانه زیره تحت بارگذاری شبه استاتیکی مطالعه شد. نتایج نشان میدهد که رطوبت و جهت بارگذاری در سطح احتمال 1 درصد تأثیری معنیدار بر نیرو و انرژی لازم برای شکست دانه دارند. تأثیر اندازة دانه و سرعت بارگذاری بهترتیب بر نیرو و انرژی لازم برای شکست دانه در سطح احتمال 1 درصد معنیدار است. افزایش رطوبت سبب کاهش مقاومت مکانیکی دانه و افزایش قابلیت شکلپذیری آن در مقابل نیروهای وارده میشود ظرفیت جذب انرژی دانههای مرطوب نسبت به دانههای خشک بیشتر است و این موضوع، مقاومت به شکست و از هم گسیختگی دانه را در حین اعمال نیرو افزایش میدهد. بیشترین انرژی جذب شده توسط دانههای زیره تا نقطة شکست (31/15 میلیمگاژول) متعلق به دانههای ریز با رطوبت 15 درصد در بارگذاری افقی و کمترین آن (73/1 میلیمگاژول) متعلق به دانههای درشت با رطوبت 7/5 درصد در بارگذاری عمودی است همچنین بیشترین نیروی لازم برای شکست مربوط به دانههای ریز با رطوبت 7/5 درصد در بارگذاری افقی و کمترین آن متعلق به دانههای درشت با رطوبت 15 درصد در بارگذاری عمودی است.
